Wyrok NSA z dnia 17 marca 2020 r., sygn. II OSK 369/19

Zagospodarowanie przestrzenne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Chlebny Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Miron Sędzia del. WSA Mirosław Gdesz (spr.) po rozpoznaniu w dniu 17 marca 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody Wielkopolskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 11 października 2018 r. sygn. akt IV SA/Po 778/18 w sprawie ze skargi Wojewody Wielkopolskiego na uchwałę Rady Miejskiej Trzemeszna z dnia 31 stycznia 2018 r. nr LVI/539/2018 w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

1. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z 11 października 2018 r. sygn. akt IV SA/Po 778/18, po rozpoznaniu sprawy ze skargi Wojewody Wielkopolskiego na uchwałę Rady Miejskiej Trzemeszna z dnia 31 stycznia 2018 r. nr LVI/539/2018 w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (dalej: plan miejscowy), stwierdził nieważność § 11 pkt 2 zaskarżonej uchwały w części obejmującej wyrażenie: ", z dopuszczeniem zmiany na jezdnię i co najmniej jednostronny chodnik" (pkt 1 wyroku), zaś w pozostałym zakresie skargę oddalił (pkt 2 wyroku).

Jak wskazał Sąd I instancji, wbrew zarzutom skargi, wyjaśnienia skarżonego organu, że projektowane drogi 1KD-Dx, 2KD-Dx, 3KD-Dx mają mieć charakter "publicznie dostępnego ciągu samorządowego z dominacją ruchu pieszego" znajdują oparcie w treści planu miejscowego. Krytycznie jednak należy ocenić końcowe zastrzeżenie zawarte w § 11 pkt 2 planu miejscowego, który to przepis - w zakresie zasad kształtowania zabudowy oraz wskaźników zagospodarowania terenu, na terenach oznaczonym na rysunku planu symbolem 1KD-Dx, 2KD-Dx, 3KD-Dx - przewiduje "sytuowanie pieszo-jezdni o szerokości nie mniejszej niż 5 m, z dopuszczeniem zmiany na jezdnię i co najmniej jednostronny chodnik". Owo dopuszczenie zmiany pieszo-jezdni na jezdnię i chodnik pozostaje bowiem w sprzeczności z deklarowanym przez organ planistyczny zamiarem urządzenia na terenach KD-Dx wyłącznie ciągu komunikacyjnego "z dominacją ruchu pieszego". Z tych względów stwierdzono częściowo nieważność § 11 pkt 2 planu miejscowego.