Wyrok NSA z dnia 9 stycznia 2020 r., sygn. II FSK 286/18

Interpretacje podatkowe

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Beata Cieloch, Sędzia NSA Jerzy Płusa (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Artur Kot, Protokolant Agata Grabowska, po rozpoznaniu w dniu 9 stycznia 2020 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 26 września 2017 r. sygn. akt I SA/Bd 795/17 w sprawie ze skargi A. G. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 marca 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną, 3) zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz A. G. kwotę 1137 (słownie: tysiąc sto trzydzieści siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 26 września 2017 r. sygn. akt I SA/Bd 795/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił skargę A. G. (dalej jako "Skarżący") na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej jako "Dyrektor KIS") z dnia 30 marca 2017 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Przedstawiając w uzasadnieniu wyroku stan sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że Skarżący we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wskazał, że wraz z kupującym jest współautorem (współtwórcą) znaku towarowego słowno-graficznego "C.". Znak ten ma charakter słowno-graficzny i stanowi utwór w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 666, z późn. zm.). W dniu 4 maja 2016 r. dokonano zgłoszenia znaku towarowego w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej. Następnie w dniu 28 października 2016 r. Skarżący zawarł z kupującym umowę o przeniesienie praw autorskich i praw do znaku towarowego. Na mocy tej umowy Skarżący przeniósł na kupującego (w przysługującej mu części) prawa autorskie majątkowe do utworu, tj. znaku towarowego na wskazanych w umowie polach eksploatacji. Zgodnie z umową, przeniósł na kupującego także własność przysługującego mu prawa do zgłoszenia wspólnego znaku towarowego. Za przeniesienie autorskich praw majątkowych do utworu, tj. znaku towarowego wraz z nieodłącznie związanym z utworem prawem do zgłoszenia wspólnego znaku towarowego strony w umowie przewidziały określone jedną kwotą wynagrodzenie należne Skarżącemu. Dodatkowo Skarżący podał, że znak towarowy, którego jest współautorem, nie został przez niego oraz przez kupującego wytworzony w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, lecz jest wyrazem ich osobistych starań i nakładów dokonanych jako osoby fizyczne. Skarżący oświadczył ponadto, że łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 1-3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.) - powoływanej dalej jako "u.p.d.o.f.", nie przekroczą w roku podatkowym, w którym Skarżącemu wypłacono wynagrodzenie 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 tej ustawy.