Wyrok NSA z dnia 13 grudnia 2019 r., sygn. II FSK 217/18

Ciągły, powtarzalny, profesjonalny i nastawiony na zysk obrót nieruchomościami to działalność gospodarcza, a nie zarządzanie majątkiem prywatnym.

Gazeta Prawna nr 13/2020

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Sędzia NSA Beata Cieloch, Sędzia NSA Jolanta Sokołowska (sprawozdawca), Protokolant Anna Dziewiż-Przychodzeń, po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 11 października 2017 r., sygn. akt I SA/Gd 840/17 w sprawie ze skargi K. W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 29 marca 2017 r., nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od K. W. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku kwotę 10 800 (dziesięć tysięcy osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 11 października 2017 r., sygn. akt I SA/Gd 840/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę K.W. (dalej: skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 29 marca 2017 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wywiódł skarżący. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

I) naruszenie prawa materialnego (art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.; dalej: P.p.s.a.) poprzez jego błędną wykładnię, a w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie, tj.:

a) art. 30c ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.; dalej: u.p.d.o.f.) oraz art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. 2004 nr 173 poz. 1807 ze zm.; dalej: u.s.d.g.) poprzez ich błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że działania skarżącego związane z zarządzeniem przez niego jego majątkiem osobistym można zakwalifikować jako spełniające przesłanki uznania za prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, a w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie wskazanych przepisów polegające na ustaleniu w stosunku do skarżącego obowiązku podatkowego i niezastosowaniu wobec niego zwolnienia przewidzianego w powołanym powyżej art. 30e ust 1 u.p.d.o.f.;