Wyrok NSA z dnia 23 października 2019 r., sygn. II FSK 711/19

Nie ma przeszkód prawnych, aby opodatkować część budowli stanowiącą, z innymi elementami budowli, integralną, nadającą się do określonego użytku całość. Pod pojęciem właściciela budowli, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 u.p.o.l. należy zatem rozumieć także właściciela części budowli, nawet w sytuacji, gdy poszczególne części tej budowli samodzielnie nie stanowią budowli.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jolanta Sokołowska, Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Sędzia WSA del. Paweł Dąbek (sprawozdawca), Protokolant Paulina Gromulska, po rozpoznaniu w dniu 23 października 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej O. S.A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 9 października 2018 r. sygn. akt I SA/Bd 642/18 w sprawie ze skargi O. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Toruniu z dnia 31 lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2009 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Bydgoszczy, 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Toruniu na rzecz O. S.A. z siedzibą w W. kwotę 4900 (cztery tysiące dziewięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 9 października 2018r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił skargę O. S.A. w W. (dalej: Spółka) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Toruniu (dalej: Kolegium) z dnia 31 lipca 2015r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2009r.

Przedstawiając stan sprawy WSA w Bydgoszczy podał, że decyzją z dnia 20 maja 2014r. Burmistrz K. określił Spółce wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości na 2009r. Decyzja ta została utrzymana w mocy decyzją Kolegium z dnia 27 sierpnia 2014r. Wyrokiem z dnia 20 stycznia 2015r. WSA w Bydgoszczy (sygn. akt I SA/Bd 1173/14), wobec niekompletności ww. decyzji oraz braku oceny skutków zawartej przez Spółkę umowy cywilnoprawnej zbycia kanalizacji kablowej, uchylił zaskarżoną decyzję Kolegium. Ponownie rozpatrując sprawę Kolegium decyzją z dnia 31 lipca 2015r. utrzymało w mocy decyzję Burmistrza. W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia stwierdzono, że przewody telekomunikacyjne ułożone w kanalizacji kablowej tworzą z nią całość techniczno-użytkową podlegającą opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2014r. poz. 849 ze zm. - dalej: u.p.o.l.). Kanalizacja kablowa wraz z położonymi w niej kablami i pozostałymi elementami stanowią pewną całość użytkową pozwalającą na prowadzenie działalności gospodarczej w postaci świadczenia usług telekomunikacyjnych, stanowiąc jako całość budowlę sieciową (sieć techniczną), o której mowa w art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2013r. poz. 1409 ze zm. - dalej: u.p.b.). Skoro zatem kanalizacja kablowa i ułożone w niej kable są budowlą w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, to tym samym stanowią przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Bez znaczenia dla opodatkowania takiej budowli pozostaje zawarcie przez Spółkę z inną spółką umowy na mocy której Spółka pozostała właścicielem jedynie linii kablowych.