Wyrok NSA z dnia 26 czerwca 2019 r., sygn. I FSK 491/19

Dysponowanie przez nabywcę fakturą wystawioną przez zbywcę stanowi jedynie formalny warunek skorzystania z uprawnienia do odliczenia wykazanej w niej kwoty, który nie stanowi per se uprawnienia do odliczenia podatku, jeżeli nie towarzyszy mu spełnienie warunku w postaci wykonania rzeczywistej czynności rodzącej u wystawcy faktury obowiązek podatkowy z tytułu jej realizacji na rzecz nabywcy.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Sylwester Marciniak (sprawozdawca), Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka-Medek, Sędzia del. WSA Zbigniew Łoboda, , po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 września 2018 r., sygn. akt III SA/Wa 4050/17 w sprawie ze skargi W. S. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia [...] września 2017 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za okresy rozliczeniowe od grudnia 2010 r. do grudnia 2013 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) oddala skargę, 3) zasądza od W. S. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie 3289 (słownie: trzy tysiące dwieście osiemdziesiąt dziewięć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok sądu pierwszej instancji (k. 66 i 70-84v akt)

1.1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 20 września 2018 r. sygn. akt III SA/Wa 4050/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej: sąd pierwszej instancji) po rozpoznaniu skargi W. S. (dalej: skarżący) uchylił decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie (dalej: organ odwoławczy) z dnia [...] września 2017 r., w przedmiocie podatku od towarów i usług za okresy rozliczeniowe od grudnia 2010 r. do grudnia 2013 r.

1.2. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, że zaskarżoną decyzją organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. (dalej: organ pierwszej instancji), którą dokonano rozliczenia podatku od towarów i usług za wskazane okresy z uwzględnieniem stwierdzonych nieprawidłowości w zakresie podatku należnego (sprzedaż produktów rolnych i niezaewidencjonowana sprzedaż choinek) oraz podatku naliczonego (14 faktur wystawionych przez P. spółka z o.o. z siedzibą w W.). Odnosząc się do zarzutów przedstawionych w odwołaniu organ odwoławczy stwierdził, że spółka P. nie prowadziła faktycznej działalności gospodarczej, a zatem nie mogła wystawić faktur rzecz skarżącego. Wystawione przez nią faktury nie dają zaś podstaw do odliczenia podatku naliczonego. Z materiału dowodowego zebranego w sprawie bezsprzecznie wynika, że P. była jedynie podmiotem generującym tzw. "puste faktury" na rzecz szerokiego grona odbiorców. Ponadto organ odwoławczy uznał, że świadczenie usług leśnych oraz handel choinkami nie stanowią odrębnej od prowadzenia gospodarstwa rolnego działalności gospodarczej a prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie tożsamym z działalnością rolniczą powoduje utratę prawa do korzystania ze zwolnienia z podatku jako rolnik ryczałtowy. Podmiot będący rolnikiem ryczałtowym nie może łączyć dwóch statusów tj. podatnika VAT zwolnionego jako rolnik ryczałtowy i jednocześnie czynnego podatnika VAT w pozostałym zakresie. Zdaniem organów w sprawie doszło do skutecznego zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych skarżącego za okresy od grudnia 2010 r. do listopada 2011 r. na podstawie przesłanki określonej w art. 70 § 6 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, ze zm. dalej: o.p.), gdyż zawiadomienie o wszczęciu postępowania karnoskarbowego zostało skarżącemu skutecznie doręczone.