Wyrok NSA z dnia 17 kwietnia 2019 r., sygn. II FSK 1339/17

Ewidencja czasu pracy nie pozwala na określenie, jaka część przychodu stanowi wynagrodzenie za zbycie praw autorskich. Pozwala jedynie na wykazanie, jaki czas został poświęcony na pracę twórczą. Aby możliwe było zastosowanie podwyższonych kosztów podatkowych, konieczne jest wykazanie, jaka część wynagrodzenia wypłacanego pracownikowi przez pracodawcę stanowi honorarium za wykonanie prac o charakterze twórczym i rozporządzenie prawami autorskimi. Wynagrodzenie, do którego można zastosować koszty uzyskania przychodu na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 3 updof, powinno przysługiwać pracownikowi nie z tytułu wykonywania pracy twórczej, ale z tytułu przeniesienia na pracodawcę majątkowych praw autorskich do utworu stworzonego przez pracownika.

Monitor Księgowego nr 8/2019

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jolanta Sokołowska, Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Sędzia WSA del. Paweł Dąbek (sprawozdawca), Protokolant Bartłomiej Ryś, po rozpoznaniu w dniu 17 kwietnia 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 7 grudnia 2016 r. sygn. akt I SA/Gd 1209/16 w sprawie ze skargi M. P. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 10 maja 2016 r. nr ITPB4/4511-148/16/AS w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. P. na rzecz Szefa Krajowej Administracji Skarbowej kwotę 480 zł (słownie: czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

We wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego M. P. (dalej: Skarżący) podał, że od 2003r. jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę w I. Spółce z o.o. z siedzibą w W. (dalej: Spółka). Począwszy od dnia 8 września 2003r. Skarżący pracował kolejno na stanowiskach: Application Consultant, Senior Application Consultant, a od 1 lipca 2012 r. na stanowisku Senior Business Systems Analyst. Wymienione stanowiska były równoważne, a ich różne nazwy wynikają z generalnej zmiany nazewnictwa stanowisk w firmie. Zakres obowiązków na wszystkich wymienionych stanowiskach był taki sam. W ramach powierzonych umową obowiązków pracowniczych Skarżący zajmuje się tworzeniem programu komputerowego (w rozumieniu art. 1 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych rozwijając funkcjonalność produktu oferowanego przez Spółkę jako system ERP (system do zarządzania przedsiębiorstwem, ułatwiający optymalizację wykorzystania zasobów oraz zachodzących w nim procesów) pod nazwą [...]. Praca na stanowiskach, na jakich Skarżący był i jest zatrudniony, jest pracą o charakterze twórczym i indywidualnym. Rezultaty tej pracy są wytworem intelektu, stworzonym niezależnie (tj. bez korzystania z rezultatów cudzej pracy, przez ich odwzorowanie lub użycie w inny sposób), charakteryzującym się znacznym stopniem oryginalności. Rezultaty te mogą być dokumentowane w formie: graficznych projektów interfejsów, specyfikacji, programów komputerowych, skryptów, raportów, opinii, prezentacji, analiz, modeli, procedur, podręczników, diagramów i innych materiałów podlegających ochronie prawa autorskiego. Skarżący jest zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy, tj. 40 godzin tygodniowo, po 8 godzin dziennie przez 5 dni w tygodniu. Czas pracy rejestrowany jest przez pracowników elektronicznie, przy użyciu wewnętrznego systemu raportowania czasu z wyszczególnieniem, jaki rodzaj pracy został wykonany i w ramach jakiego projektu. Rejestracja czasu pracy we wspomnianym systemie rozgranicza przepracowane godziny na: czas pracy związany z tworzeniem programów komputerowych oraz pozostałych wymienionych materiałów o charakterze twórczym; czas pracy dotyczący wykonywania innych czynności (np. spotkania, uczestnictwo w szkoleniach, podróże służbowe, czynności administracyjne, etc.); czas nie spędzony w pracy (urlopy, zwolnienia lekarskie). Rejestrowanie czasu pracy jest obowiązkiem nałożonym na Skarżącego przez pracodawcę, a zarejestrowany czas jest weryfikowany przez bezpośredniego przełożonego. Umowne wynagrodzenie z tytułu wykonywanej pracy jest stałe, wyrażone w kwocie brutto. Z racji reguł rejestracji czasu pracy, wysokość wynagrodzenia za wykonywanie na rzecz pracodawcy pracy twórczej, polegającej na tworzeniu programu komputerowego oraz pozostałych wymienionych materiałów o charakterze twórczym, może być obliczona poprzez zastosowanie proporcji czasu pracy udokumentowanego w systemie rejestracji poświęconego na pracę twórczą do całkowitego czasu zarejestrowanego w systemie w danym okresie. Wykonywany przez Skarżącego program komputerowy oraz pozostałe wymienione materiały o charakterze twórczym są utworami w rozumieniu prawa autorskiego. Utworem jest bowiem każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi, jak np. programy komputerowe. Autorskie prawa majątkowe do stworzonych przez wnioskodawcę programów komputerowych oraz pozostałych wymienionych wcześniej materiałów o charakterze twórczym, przysługują pracodawcy, co zostało ujęte w umowie o pracę i ma odniesienie do art. 12 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.