Wyrok NSA z dnia 9 stycznia 2019 r., sygn. II FSK 2600/18

Art. 40d ust. 3 ustawy o drogach publicznych jest przepisem szczególnym w stosunku do art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, co jednak nie wyklucza stosowania do należności wymienionych w art. 40d ust. 3 ustawy o drogach publicznych pozostałych przepisów działu III Ordynacji podatkowej, w tym przepisów o zawieszeniu i przerwaniu biegu terminu przedawnienia tych należności.

Teza urzędowa

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA: Tomasz Zborzyński (sprawozdawca), Sędzia NSA Jolanta Sokołowska, Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, po rozpoznaniu w dniu 9 stycznia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Prezydenta Miasta G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 7 marca 2018 r. sygn. akt I SA/Ol 95/18 w sprawie ze skargi Prezydenta Miasta G. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie z dnia 30 listopada 2017 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania egzekucyjnego 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla w całości postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie z dnia 30 listopada 2017 r. nr [...], 3) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie na rzecz Prezydenta Miasta G. kwotę 1 020 (słownie: jeden tysiąc dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Sygnatura akt II FSK 2600/18

U z a s a d n i e n i e

Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę Prezydenta Miasta G. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie w przedmiocie umorzenia postępowania egzekucyjnego.

Stan sprawy Sąd przedstawił w sposób następujący:

Prezydent Miasta G. celem przeprowadzenia egzekucji administracyjnej przekazał Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w B. wystawiony w dniu 26.01.2014 r. tytuł wykonawczy, obejmujący należność pieniężną z tytułu opłaty dodatkowej za nieuiszczenie opłaty za parkowanie samochodu w strefie płatnego parkowania w dniu 21.07.2011 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w B. postanowieniem z dnia 3.10.2017 r. umorzył postępowanie egzekucyjne na podstawie art. 59 § 1 pkt 2 i § 3 ustawy z dnia 17.06.1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2017 r., poz. 1201, dalej: u.p.e.a.) ze względu na przedawnienie egzekwowanego obowiązku. W zażaleniu na to postanowienie podniesiono, że egzekwowany obowiązek nie uległ przedawnieniu, bowiem bieg terminu przedawnienia został przerwany wskutek zastosowania środka egzekucyjnego. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie postanowieniem z dnia 30.11.2017 r. utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego, stwierdzając, że na mocy art. 40d ust. 3 ustawy z dnia 21.03.1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1440, dalej: u.d.p.) egzekwowany obowiązek przedawnił się z upływem 5 lat od końca roku, w którym opłata powinna być uiszczona, gdyż u.d.g. nie odsyła do przepisów ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, dalej: O.p.) i art. 70 § 4 O.p., na podstawie którego mogłoby dojść do przerwania biegu terminu przedawnienia egzekwowanego obowiązku, nie ma w sprawie zastosowania; powołał się na wyrażający takie stanowisko wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 15.12.2016 r. (I SA/Gl 644/16).