Wyrok NSA z dnia 21 sierpnia 2013 r., sygn. II FSK 2440/11

Fakt, że sędzia rozpatrywał już jedną sprawę danego podatnika, nie może być powodem wyłączenia go z orzekania w kolejnej.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz (sprawozdawca), Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 21 sierpnia 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej W. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 14 kwietnia 2011 r., sygn. akt I SA/Gl 1291/10 w sprawie ze skargi W. W. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 6 października 2010 r., nr [...] w przedmiocie egzekucji świadczeń pieniężnych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od W. W. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 14 kwietnia 2011 r., sygn. akt I SA/Gl 1291/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach (dalej: "WSA"), oddalił skargę W. W. (dalej również jako "skarżący") na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. (dalej: Dyrektor IS) z dnia 6 października 2010 r., Nr [...] w przedmiocie egzekucji świadczeń pieniężnych (odmowa umorzenia postępowania egzekucyjnego). Podstawą prawną powyższego orzeczenia Sądu I instancji był art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.), określanej dalej, jako "p.p.s.a".

Dyrektor IS postanowieniem z dnia 6 października 2010 r., po rozpoznaniu zażalenia skarżącego, na postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w B. (dalej: Naczelnik US) z dnia 20 sierpnia 2010 r. o odmowie umorzenia postępowania egzekucyjnego prowadzonego na podstawie tytułów wykonawczych o nr [1] i [2] - działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 144 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity z 2000 r. Dz. U. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm., dalej: k.p.a.) oraz art. 17 § 1, art. 18, art. 23 § 1 i § 4 pkt. 1 oraz art. 59 § 5 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jednolity z 2005 r. Dz. U. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm., dalej: u.o.p.e.a.) postanowił utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ odwoławczy wskazał, że Naczelnik US, działając jako wierzyciel i organ egzekucyjny, na podstawie tytułów wykonawczych o nr [1] i nr [2] prowadził postępowanie egzekucyjne przeciwko zobowiązanym: G. W. oraz W. W. Przedmiotowe tytuły obejmują należności małżonków G. W. i W. W. z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 2002 orzeczone w decyzji Naczelnika US z dnia 30 października 2008 r. o Nr [...]. Wszczynając postępowanie egzekucyjne, zawiadomieniem z dnia 2 grudnia 2008 r., organ egzekucyjny dokonał zajęcia prawa majątkowego zobowiązanych, stanowiącego wierzytelność z rachunku bankowego u dłużnika zajętej wierzytelności będącego bankiem, tj. w banku B.