Wyrok NSA z dnia 24 stycznia 2018 r., sygn. II OSK 1429/17

Zagospodarowanie przestrzenne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Teresa Kobylecka Sędziowie: Sędzia NSA Paweł Miładowski (spr.) Sędzia del. WSA Agnieszka Wilczewska-Rzepecka po rozpoznaniu w dniu 24 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy Trzebnica od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 13 marca 2017 r. sygn. akt II SA/Wr 739/15 w sprawie ze skargi Wojewody Dolnośląskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Trzebnicy z dnia 19 czerwca 2015 r. nr VI/81/15 w przedmiocie uchwalenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi Nowy Dwór oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 13 marca 2017 r., sygn. akt II SA/Wr 739/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, uwzględniając skargę Wojewody Dolnośląskiego, stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały Rady Miejskiej w Trzebnicy z dnia 19 czerwca 2015 r., nr VI/81/15, w przedmiocie uchwalenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi Nowy Dwór. W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na ww. uchwałę wniósł, na podstawie art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 594 ze zm.), organ nadzoru - Wojewoda Dolnośląski, domagając się stwierdzenia jej nieważności oraz zasądzenie kosztów postępowania wg norm przepisanych.

Zaskarżonej uchwale Wojewoda zarzucił istotne naruszenie art. 9 ust. 4, art. 20 ust. 1 i art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2015 r., poz. 199), zwanej dalej "u.p.z.p.".

W ocenie Wojewody Dolnośląskiego, zaskarżona uchwała narusza ustalenia Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Trzebnica (uchwała RMT Nr XL/513/14 z dnia 15 kwietnia 2014 r.). Naruszenia te dotyczą takich kwestii jak: - ustalenie przeznaczenia terenów (w planie dla terenów o symbolach 1MW, 2MW, 3MW, 4MW i 5MW, 1MW/U, 2MW/U i 3MW/U, 1U, 1E, 1G, 1KS, 1KDW, 2 KDW, 3 KDW, 1KDWp jest inne niż przeznaczenie "tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i zagrodowej", które jest przeznaczeniem dominującym dla obszarów oznaczonych w Studium symbolem M, Studium dopuszcza się funkcję uzupełniającą dla danej jednostki, której powierzchnia nie może przekraczać 30% powierzchni jednostki); - ustalenie wysokości zabudowy (zaskarżona uchwała w § 17 ust. 3 pkt 1 i 2 dopuszcza wysokości nie większe niż 12,5 m dla symbolu 1MW, 2MW i 3MW, i 16 m dla symbolu 4MW i 5MW, w sytuacji gdy zgodnie z ustaleniami Studium wysokość budynków mieszkalnych na terenach M w obszarach wiejskich nie może przekroczyć 10 m); - ustalenie minimalnego udziału procentowego powierzchni biologicznie czynnej w odniesieniu do powierzchni działki budowlanej (w § 17 ust. 4 pkt 4 i § 18 ust. 4 pkt 4 i 5 plan dla terenów 1MW, 2MW, 3MW, 4MW, 5MW i 6MW ustala 25%, dla terenu 1MW/U i 3MW/U także 25%, dla terenu 2MW/U - 5%, w sytuacji gdy Studium wskazuje, że co najmniej 30% powierzchni działki należy urządzić jako powierzchnię terenu biologicznie czynnego); - ustalenia wskaźnika ilości miejsc postojowych (zgodnie ze Studium należy zapewnić 1 stanowisko postojowe na 1 mieszkanie, zaś § 16 ust. 3 pkt 3 plan dla zabudowy wielorodzinnej MW i MW/U ustala 0,5 miejsca postojowego na 1 mieszkanie); - nieprzekraczalna linia zabudowy, którą plan definiuje w § 3 pkt 4 lit. d w sposób niejasny przez użycie sformułowania "itp." w odniesieniu do wskazanych wyłączeń, co narusza art. 15 ust. 2 pkt 6 u.p.z.p. w zw. z § 4 pkt 6 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164, poz. 1587) w zw. z art. 2 Konstytucji RP.