Wyrok NSA z dnia 8 listopada 2018 r., sygn. I FSK 2105/16

Podatek od towarów i usług

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Sędzia NSA Janusz Zubrzycki (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Bożena Dziełak, Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 8 listopada 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 9 sierpnia 2016 r. sygn. akt I SA/Bd 325/16 w sprawie ze skargi R. Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 31 stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do marca 2009 r. oraz od maja 2009 r. do stycznia 2010 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od R. Z. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy kwotę 10 800 (słownie: dziesięć tysięcy osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu I instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami.

1.1. Wyrokiem z 9 sierpnia 2016 r., w sprawie I SA/Bd 325/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił skargę R. Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy (dalej: DIS) z 31 stycznia 2014 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do marca 2009 r. oraz od maja 2009 r. do stycznia 2010 r.

1.2. Przedstawiając stan faktyczny sprawy Sąd I instancji podał, że decyzją z 19 października 2012 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w T. (dalej: NUS) określił Skarżącemu zobowiązanie podatkowe za ww. okresy rozliczeniowe. Organ I instancji na podstawie art. 86 ust. 1 i art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej: u.p.t.u.) zakwestionował prawo Skarżącego do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT wystawionych przez R. sp. z o.o., N. sp. z o.o., S. sp. z o.o. oraz W. K. Organ na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie przyjął bowiem, że faktury te nie dokumentują rzeczywistego przebiegu opisanych w nich zdarzeń gospodarczych (usług budowlanych) pod względem podmiotowym - według organu usługi opisane w spornych fakturach wprawdzie zostały wykonane, jednakże nie przez podmioty widniejące na tych fakturach jako ich wystawcy, jak również nie przez ich podwykonawców (w szczególności firmę M. J. L.). DIS zaskarżoną decyzją utrzymał w mocy opisane wyżej rozstrzygnięcie organu I instancji.