Wyrok NSA z dnia 7 września 2018 r., sygn. I FSK 1569/16

Podatek od towarów i usług

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Bartosz Wojciechowski, Sędzia NSA Hieronim Sęk, Sędzia WSA del. Marzena Łozowska (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Czuduk, po rozpoznaniu w dniu 7 września 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej H.W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 28 kwietnia 2016 r. sygn. akt I SA/Po 1262/15 w sprawie ze skargi H.W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 21 kwietnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za okres od października 2009 r. do marca 2010 r 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od H.W. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w P. kwotę 14400 (słownie: czternaście tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego. NSA/wyr. 1 - wyrok

Uzasadnienie

1. Wyrok sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten sąd tok postępowania przed organami.

1.1. Wyrokiem z 28.04.2016 r., sygn. akt I SA/Po 1262/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę H. W. (dalej: "strona", "skarżący", "podatnik") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 21.04.2015 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za okres od października 2009 r. do marca 2010 r.

1.2. Przedstawiając stan sprawy sąd pierwszej instancji podał, że podatnik w latach 2009 - 2010 prowadził działalność gospodarczą pod firmą "H.", przedmiotem której była sprzedaż paliw ciekłych, w szczególności oleju napędowego. W oparciu o zgromadzony materiał dowodowy stwierdzono nieprawidłowości w podatku od towarów i usług, które wynikały z odliczenia przez podatnika podatku naliczonego z 35 faktur wystawionych na jego rzecz przez A. Sp. z o.o., które to faktury nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Ustalono bowiem, że kontrahent podatnika - spółka A. w rzeczywistości nie dokonywała zakupu i sprzedaży paliw płynnych, a jej działalność polegała jedynie na wystawianiu fikcyjnych faktur VAT. W tym zakresie wskazano, że jedynym dostawcą oleju napędowego do A. była spółka P., której jedynym dostawcą była spółka O.. Stwierdzono, że spółka O. faktycznie prowadziła fikcyjną działalność gospodarczą polegającą na wystawianiu i wprowadzaniu do obrotu pustych faktur. Spółka ta nie posiadała magazynów, środków transportu, siedziby, nie zatrudniała także pracowników. Wobec tego uznano, że spółka O. nie mogła dostarczyć paliwa spółce P., które następnie miało być sprzedane spółce A., a jego finalnym nabywcą miał być podatnik. Powyższych ustaleń dokonano na podstawie decyzji organów kontroli skarbowej w W. i w G., określających zobowiązania podatkowe w podatku od towarów i usług spółkom A. i P..