Wyrok NSA z dnia 14 listopada 2018 r., sygn. II FSK 3053/16

Podatek od nieruchomości

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Płusa (sprawozdawca), Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala, Sędzia WSA del. Artur Kot, Protokolant Joanna Legieć, po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej O. S.A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 12 maja 2016 r. sygn. akt I SA/Kr 32/16 w sprawie ze skargi O. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia 27 października 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2010 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 12 maja 2016 r. sygn. akt I SA/Kr 32/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę O. S.A. z siedzibą w W. (dalej jako "Spółka") na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie (dalej jako "SKO") z dnia 27 października 2015 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2010 r.

Przedstawiając w uzasadnieniu wyroku stan sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że decyzją z dnia 17 czerwca 2015 r. Wójt Gminy W. (dalej jako "Wójt") określił Spółce wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2010 r. w kwocie 15 388 zł. Wójt wszczął wobec Spółki postępowanie podatkowe w sprawie określenia wysokości podatku od nieruchomości za 2010 r. w związku z wątpliwościami powziętymi na tle poprawności sposobu zadeklarowania podatku od nieruchomości przez poprzednika prawnego Spółki - T. S.A. z siedzibą w W.

W motywach rozstrzygnięcia Wójt stwierdził, że przewody telekomunikacyjne ułożone w kanalizacji kablowej tworzą z nią całość techniczno-użytkową, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613, z późn. zm.) - powoływanej dalej jako "u.p.o.l.", w stanie prawnym obowiązującym do końca lipca 2010 r. Uznał także, że bez wpływu na prawno-podatkową kwalifikację danego obiektu jako przedmiotu opodatkowania pozostaje status własnościowy poszczególnych jego elementów.