Wyrok NSA z dnia 18 października 2018 r., sygn. I FSK 1926/16

Wynikające z art. 122 O.p. nałożenie na organy podatkowe ciężaru dowodzenia nie może oznaczać obciążenia tych organów nieograniczonym obowiązkiem poszukiwania faktów mających istotne znaczenie dla sprawy.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka - Medek, Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (sprawozdawca), Sędzia NSA Krzysztof Wujek, Protokolant Katarzyna Czuduk, po rozpoznaniu w dniu 18 października 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej L. Sp. z o. o. z siedzibą w M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 czerwca 2016 r. sygn. akt III SA/Wa 1451/15 w sprawie ze skargi L. Sp. z o. o. z siedzibą w M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za sierpień i wrzesień 2012 r. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od L. Sp. z o. o. z siedzibą w M. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie kwotę 7200 (słownie: siedem tysięcy dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego. NSA/wyr. 1 - wyrok

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 2 czerwca 2016 r., sygn. akt III SA/Wa 1451/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.), dalej: p.p.s.a., oddalił skargę L. Sp. z o.o. (dalej: spółka lub skarżąca) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (dalej: organ lub organ odwoławczy) z 25 marca 2015 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za sierpień i wrzesień 2012 r.

1. Przebieg postępowania przed organami podatkowymi

Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. (dalej: Naczelnik Urzędu Skarbowego lub organ pierwszej instancji), decyzją z 28 listopada 2014 r., określił spółce kwotę zwrotu różnicy podatku od towarów i usług oraz kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za sierpień i wrzesień 2012 r., a także kwotę podatku do zapłaty na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j.: Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej: ustawa o VAT) z faktur wystawionych przez spółkę we wrześniu 2012 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego ustalił bowiem, że spółka nie zrealizowała wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (dalej: WDT) na rzecz C. Kft. i F. [...] z Węgier oraz UAB R. [...] z Litwy, przedmiotem których miała być odzież, nabyta uprzednio od T. Sp. z o.o. W tym zakresie na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, że nie nastąpiło przemieszczenie towaru poza granice Polski. Ponadto organ pierwszej instancji uznał, że faktury wystawione na rzecz spółki przez A. (tytułem sprzedaży dywanów i przędzy) nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, gdyż czynności w nich wykazane nie zostały w rzeczywistości dokonane. Ustalono, że spółka nie weszła w posiadanie towaru, a sposób i okoliczności przeprowadzenia transakcji wskazują, iż dokonano ich wyłącznie w celu uprawdopodobnienia zrealizowania tych transakcji oraz wygenerowania dokumentacji służącej oszustwu podatkowemu. W konsekwencji stwierdzono, że spółka nie mogła dokonać dalszej odsprzedaży tych towarów na rzecz C. [...] Sp. z o.o. (dalej: C.) i K. Sp. z o.o. (dalej: K.).