Wyrok WSA w Warszawie z dnia 2 czerwca 2016 r., sygn. III SA/Wa 1451/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Beata Sobocha, Sędziowie sędzia WSA Piotr Przybysz, sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa (sprawozdawca), Protokolant starszy referent Monika Olszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 czerwca 2016 r. sprawy ze skargi L. Sp. z o.o. z siedzibą w M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za sierpień i wrzesień 2012 r. oddala skargę

Uzasadnienie

I. Stan sprawy przedstawia się następująco:

1. Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. (zwany dalej: "NUS") określił Skarżącej - L. Sp. z o.o. z siedzibą w M. różnicę podatku od towarów i usług (zwany dalej: "VAT") za: sierpień 2012r. (24.752zł) i wrzesień 2012r. (10.179zł), nadwyżkę VAT naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za: sierpień 2012r. (0 zł) i wrzesień 2012r. (0 zł) oraz VAT, o którym mowa w art. 108 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011r., Nr 177, poz. 1054 ze zm., zwanej dalej: "u.p.t.u.") wykazany na fakturach wystawionych przez Skarżącą we wrześniu 2012r. (113.337 zł). W podstawie prawnej wskazano m.in. art. 2 ust. 22, 86 ust. 1 i 2, art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a), art. 42 i art. 13 ust. 1 u.p.t.u.

NUS ustalił, że Skarżąca nabywała odzież od T. Sp. z o.o. (dalej: "T."), zaś od A. Sp. z o.o. (dalej: "A.") - dywany i przędzę surową. Towary od T. były przedmiotem: a) krajowej dostawy na rzecz D. Sp. z o.o., S. Sp. z o.o., M. Sp. z o.o., R. K., G. M. oraz wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (zwana dalej: "WDT") na rzecz L. S.R.O. z siedzibą w Czechach (zwana dalej: "Spółką czeską"), U. z siedzibą na Litwie (zwana dalej: "Spółką litewską"), C. z siedzibą na Węgrzech, F. z siedzibą na Węgrzech. Towary nabyte od A. Skarżąca sprzedawała do: C. Sp. z o.o. (dalej: "C.") i K. Sp. z o.o. (dalej: "K.").

NUS ustalił Skarżącą zrealizowała WDT jedynie na rzecz ww. Spółki czeskiej. Nie było natomiast podstaw, aby uznać, że Skarżąca dokonała WDT na rzecz ww. spółek węgierski i spółki litewskiej. W tym zakresie NUS przyjął, że doszło do fikcyjnych WDT i wskazał, że w sporządzonych przez Skarżącą specyfikacjach nie określono rodzaju środka transportu, co stanowiło naruszenie art. 42 ust. 4 pkt 5 u.p.t.u.