Wyrok NSA z dnia 5 czerwca 2018 r., sygn. II FSK 685/16

Okolicznościami faktycznymi w rozumieniu art. 240 § 1 pkt 5 O.p. są okoliczności dotyczące stanu faktycznego sprawy, a zatem zdarzenia niezależne od treści przepisów prawa, dlatego też zastosowanie w danym stanie faktycznym określonych przepisów prawa lub ich interpretacja, nie może stanowić "nowej okoliczności", dającej podstawę do uznania jej za przesłankę wznowienia postępowania.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Beata Cieloch, Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia WSA (del.) Paweł Dąbek (sprawozdawca), Protokolant Dorota Rembiejewska, po rozpoznaniu w dniu 5 czerwca 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 5 listopada 2015 r. sygn. akt I SA/Rz 758/15 w sprawie ze skargi J. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie z dnia 8 czerwca 2015 r. nr [...] w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od J. K. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Rzeszowie kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 5 listopada 2015r., sygn. akt I SA/Rz 758/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargę J. K. (dalej: skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Rzeszowie (dalej: Dyrektor lub organ odwoławczy) z dnia 8 czerwca 2015r., w przedmiocie wznowienia postępowania podatkowego.

Z przedstawionego przez WSA w Rzeszowie stanu sprawy wynika, że wnioskiem z dnia 20 października 2014 r., skarżący wystąpił o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej decyzją ostateczną Dyrektora z dnia 27 lutego 2012 r., utrzymującą w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w R. z dnia 9 września 2011r., którą określono skarżącemu zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych w 2007r. Jako podstawę prawną wniosku wskazał art. 240 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm. - dalej: O.p.). Według skarżącego wyszły na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne, jak i dowody, które istniały w dniu wydania decyzji, nieznane organowi, który ją wydał. Podstawą określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych było między innymi ustalenie, że skarżący dokonał sprzedaży użytkowania wieczystego i odrębnej własności budynków przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a i c ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. - dalej: u.p.d.o.f.). Tymczasem zdaniem skarżącego, jest on od dnia 7 kwietnia 1993 r. pierwszym i jedynym właścicielem spornej nieruchomości. Późniejsze transakcje jakie miały miejsce - przeniesienie aportem na rzecz T. sp. z o.o., w której był jedynym udziałowcem, a następnie ponowna sprzedaż przez tę spółkę na jego rzecz w dniu 1 czerwca 2007 r., nie powodowały zmian własnościowych, gdyż de facto majątek znajdował się w jego ręku. W związku z powyższym sprzedaż użytkowania wieczystego nieruchomości z odrębnym prawem własności budynków, która miała miejsce w dniu 18 czerwca 2007 r. na rzecz I. miała miejsce po upływie 5 lat i nie rodziła obowiązku podatkowego. Jako dowód na powyższe okoliczności skarżący powołał umowę przeniesienia prawa użytkowania wieczystego oraz odrębnej własności budynków z dnia 7 grudnia 2004r.