Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok NSA z dnia 26 stycznia 2018 r., sygn. II FSK 3611/15

Aby zasada swobodnej oceny dowodów nie przekształciła się w ocenę dowolną, organ podatkowy jest normatywnie związany wieloma dyrektywami ogólnymi postępowania podatkowego. Musi przede wszystkim opierać się na wszechstronnie zebranym i ocenionym materiale dowodowym.

Teza od Redakcji

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Kolanowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Beata Cieloch, Sędzia WSA (del.) Bogusław Wolas, Protokolant Justyna Bluszko-Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 2 lipca 2015 r. sygn. akt I SA/Po 947/15 w sprawie ze skargi M. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 17 stycznia 2014 r. nr (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi kasacyjnej jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 2 lipca 2015 r., sygn. akt I SA/Po 947/15, w którym uchylono zaskarżoną przez M. K. (dalej: skarżący, strona) decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 17 stycznia 2014 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r.

W motywach orzeczenia sąd podał, że decyzją z dnia 15 października 2013 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. określił skarżącemu wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r.

W uzasadnieniu swojej decyzji organ podatkowy I instancji wskazał, że skarżący 10 maja 2013 r. złożył wniosek o stwierdzenie nadpłaty, w którym podał, że był pierwotnie rozliczony przez W. w S. i omyłkowo pominął przysługującą mu jako osobie niepełnosprawnej zaliczonej do I grupy inwalidztwa ulgę rehabilitacyjną z tytułu używania samochodu osobowego, stanowiącego jego własność.

Skarżący oświadczył przy tym, że ma na utrzymaniu osobę niepełnosprawną - żonę, której dochód w 2010 r. nie przekroczył kwoty 9.120,00 zł.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00