Wyrok NSA z dnia 14 lutego 2017 r., sygn. II OSK 1354/15

Między uchybieniem procesowym, a wydanym w sprawie wyrokiem podlegającym zaskarżeniu musi istnieć związek przyczynowy wskazujący na potencjalną możliwość innego wyniku postępowania sądowego. Ponadto wymagane jest, aby skarżący wykazał, że następstwa stwierdzonych wadliwości postępowania były tego rodzaju lub rangi, że kształtowały lub współkształtowały treść kwestionowanej decyzji.

Teza od Redakcji

Dnia 14 lutego 2017 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Paweł Miładowski Sędziowie sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz sędzia del. WSA Marek Wroczyński (spr.) Protokolant sekretarz sądowy Anna Dziosa-Płudowska po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2017 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej J. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 30 stycznia 2015 r. sygn. akt IV SA/Gl 507/14 w sprawie ze skargi J. D. na decyzję [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego [...] z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 30 stycznia 2015 r. sygn. akt IV SA/Gl 507/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę J. D.na decyzję [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] 2014 r. nr [...]w przedmiocie choroby zawodowej.

Wyrok został wydany w następujących okolicznościach sprawy:

Decyzją z dnia [...] 2013 r. nr [...] Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w [...] działając na podstawie art. 5 pkt 4a ustawy z dnia 14 marca 1985r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2006 r. Nr 122, poz. 851 ze zm.), orzekł o braku podstaw do stwierdzenia u J. D. choroby zawodowej narządu głosu wymienionej w pozycji 15 wykazu chorób zawodowych, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych. Rozstrzygnięcie to wydano w oparciu o postępowanie wyjaśniające oraz orzeczenia lekarskie Poradni Chorób Zawodowych w [...]Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w [...] (orzeczenie z dnia [...] 2013 r. nr [...]) i Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w [...] (orzeczenie z dnia [...] 2014 r. nr [...]). Na tej podstawie organ ustalił, że J. D.w latach 1977-2006 pracowała na stanowisku nauczyciela, nauczyciela pełniącego funkcję wicedyrektora oraz dyrektora szkoły, gdzie była narażona nienadmierny wysiłek głosowy. Jednakże dwie placówki diagnostyczne nie rozpoznały schorzenia wymienionego w poz. 15 wykazu chorób zawodowych.