Wyrok NSA z dnia 27 października 2017 r., sygn. II FSK 2620/15

Z istoty art. 67a § 1 Ordynacji podatkowej wynika, że sąd administracyjny nie może zobowiązać organu podatkowego do wydania decyzji o umorzeniu bądź odmowie umorzenia zaległości podatkowej (w przypadku stwierdzenia istnienia co najmniej jednej z przesłanek). Nie może też oceniać kryteriów przyjętych przez organ, a uzasadniających wybór opcji decyzyjnej. Poza zakresem sprawowanej przez sądy administracyjne kontroli administracji publicznej nie mogą jednakowoż pozostawać przypadki korzystania przez organy z przyznanej im kompetencji w sposób woluntarystyczny, zupełnie nieracjonalny lub sprzeczny z podstawowymi zasadami konstytucyjnymi. Można zatem mówić, że są pewne granice uznania administracyjnego, w obrębie których może poruszać się organ podatkowy, podejmując decyzję w następstwie wystąpienia przesłanki "ważnego interesu podatnika" lub "interesu publicznego", o których mowa w art. 67a § 1 Ordynacji podatkowej.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Anna Sokołowska, Protokolant Katarzyna Kwaśniewska-Ciesielska, po rozpoznaniu w dniu 27 października 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 20 maja 2015 r. sygn. akt I SA/Lu 8/15 w sprawie ze skargi J. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie z dnia 31 października 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowych oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1.1. Wyrokiem z dnia 20 maja 2015 r., sygn. akt I SA/Lu 8/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę J. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie z dnia 31 października 2014 r. w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2013 r.

1.2. W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że we wniosku o umorzenie zaległości z tytułu podatku dochodowego za 2013 r. skarżący wskazał na okoliczności, które wystąpiły w związku z realizacją zawartej przez niego w dniu 15 grudnia 2012 r. umowy o roboty budowlane oraz przyczyny, które spowodowały odstąpienie od tej umowy. Podniesiono, że okolicznością stanowiącą podstawę do udzielenia ulgi w spłacie był fakt, że dochód, od którego musiał naliczyć podatek dochodowy był dochodem w ujęciu bilansowym i nie miał nic wspólnego z realnym dochodem uzyskanym przez jego firmę. Skarżący podkreślił, że przygotowuje się do złożenia pozwu do Sądu o zapłatę należnych kwot wynikających z realizacji przedmiotu umowy, jak również kary umownej za bezpodstawne odstąpienie od umowy o roboty budowlane. W przypadku uwzględnienia pozwu, będzie mógł zaspokoić Skarb Państwa. Natomiast aktualna sytuacja materialna uniemożliwiała mu zapłatę wymagalnego zobowiązania. Po przeprowadzeniu postępowania podatkowego, Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w L. w dniu 15 lipca 2014 r. wydał decyzję o odmowie umorzenia stronie zaległości podatkowej.