Wyrok NSA z dnia 9 listopada 2017 r., sygn. II FSK 2418/15

Mimo, iż przepis art. 122 o.p. nakłada na organy podatkowe obowiązek podejmowania wszelkich niezbędnych działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, nie może to oznaczać obciążenia organu podatkowego nieograniczonym obowiązkiem poszukiwania faktów mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz (sprawozdawca), Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Sędzia WSA (del.) Maciej Kurasz, Protokolant Magdalena Siewkowska, po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 12 grudnia 2013 r. sygn. akt I SA/Kr 1683/12 w sprawie ze skargi K. R. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie z dnia 24 sierpnia 2012 r., nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2008 i 2009 rok 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od K. R. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie kwotę 5.400 (słownie: pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 12 grudnia 2013 r., sygn. akt I SA/Kr 1683/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie (dalej: "WSA") oddalił skargę K. R. (dalej: "Skarżący") na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie (dalej: "Dyrektor IS") z dnia 24 sierpnia 2012 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2008 i 2009 r. Podstawą powyższego orzeczenia był art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, ze zm., dalej: "p.p.s.a.").

Z uzasadnienia wyroku WSA wynika, że decyzjami z dnia 29 marca 2012 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w K. (dalej: "organ I instancji") określił Skarżącemu wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2008 w kwocie 95.216,00 zł, a za rok 2009 w kwocie 220.399,00 zł. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że Skarżący prowadził w latach 2008 i 2009 działalność gospodarczą pod firmą P. [...] K. R. Jej przedmiotem był obrót odpadami, głównie złomem metali, akumulatorów i katalizatorów oraz świadczenie usług transportu drogowego towarów. W księdze przychodów i rozchodów Skarżący wykazał nabycie towarów o łącznej wartości 2.032.844,70 zł w 2008 r. i 2.060.750,50 zł w 2009 r. udokumentowanych fakturami VAT wystawionymi przez P. [...] L. S. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwolił na przyjęcie, że faktury te nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń gospodarczych z uwagi na brak faktycznego nabycia wykazanych na nich towarów od L. S. W księdze Skarżący wykazał również nabycie towarów od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (J. B., L. J., Z. K., R. P., M. S., K. S., A. S.), którzy jednak nie potwierdzili sprzedaży złomu udokumentowanego szeregiem "formularzy przyjęcia odpadów" na kwotę 4.122,62 zł w 2008 r. i 1.747,90 zł w 2009 r. Organ ustalił, że wbrew treści faktury A. I. P. nie nabył w 2008 r. 6.780 kg złomu aluminium o wartości netto 27.798,00 zł, stąd kwota ta nie może być uznana za przychód Skarżącego w tym okresie. Te okoliczności dały organowi podstawę do przyjęcia, że księgi podatkowe Skarżącego od stycznia 2008 r. do grudnia 2009 r. są nierzetelne w zakresie wykazania nabycia towarów oraz podatku naliczonego dokumentowanego fakturami wystawionymi przez L. S. oraz nabycia towarów od powyższych osób fizycznych, jak również wykazania przychodu ze sprzedaży towarów na rzecz I. P. Pomimo tego organ odstąpił od ustalenia podstawy opodatkowania w trybie oszacowania, gdyż dane z ksiąg podatkowych uzupełnione dowodami zgromadzonymi w toku postępowania, pozwoliły na wiarygodne określenie tej podstawy. Stąd w 2008 r. przychody Skarżącego wyniosły 2.698.514,77 zł, a koszty ich uzyskania: 2.179.593,91 zł. Z kolei w 2009 r. przychody określono na 2.951.898,82 zł, a koszty ich uzyskania wyniosły 1.805.374,90 zł.