Wyrok NSA z dnia 10 maja 2017 r., sygn. I FSK 1800/15

Usługa agenta polegająca na reprezentowaniu kupującego przy zakupie towarów może obejmować również czynności faktyczne pośredniczenia, np. wyszukiwanie osób, z którymi można zawierać umowy, udział w rokowaniach, przekazywanie próbek, prowadzenie wstępnych negocjacji handlowych, informowanie o warunkach umów i właściwościach towaru oraz inne czynności, które umożliwiają zawarcie umowy.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Zirk-Sadowski, Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia WSA del. Małgorzata Fita (sprawozdawca), Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 13 maja 2015 r. sygn. akt III SA/Kr 2125/14 w sprawie ze skarg M. M. na decyzje Dyrektora Izby Celnej w K. (obecnie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K.) z dnia 22 października 2014 r. nr [...], [...], [...], [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług z tytułu importu 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. M. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K. kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 13 maja 2015 r., sygn. akt I SA/Gd 2125/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie po rozpoznaniu sprawy z czterech skarg M. M. na cztery decyzje Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia 22 października 2014 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług z tytułu importu, oddalił skargi.

W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji podał stan faktyczny sprawy, z którego wynika, że czterema decyzjami z dnia 28 lipca 2014 r., Naczelnik Urzędu Celnego w K. określił M. M. prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą A. M. M. prawidłowe kwoty podatku od towarów i usług z tytułu importu towaru, objęte zgłoszeniami celnymi z dnia 28 stycznia 2011 r. i 3 marca 2011 r. Jako podstawę prawną rozstrzygnięć wskazał art. 13 § 1 pkt 1, art. 54 § 1 pkt 7 i art. 207 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., dalej - O.p.) oraz art. 2 ust. 7, art. 5 ust. 1 pkt 3, art. 17 ust. 1 pkt 1, art. 19a ust. 7, art. 29 ust. 13 i 15, art. 33 ust. 2 i 6, art. 34 ust. 3 i 4, art. 37 ust. 1 i 1a, art. 41 ust. 1 i art. 146a pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej - u.p.t.u.). Organ pierwszej instancji podał, że w zgłoszeniach tych skarżący zadeklarował do procedury celnej dopuszczenia do obrotu towar, na podstawie faktur wystawionych przez S. T. Limited z Hong Kongu, agenta M. M., który na podstawie umowy agencyjnej z dnia 15 grudnia 2009 r. dokonał zakupu towaru. Do zgłoszeń celnych dołączono również faktury VAT. Zgłaszający zadeklarował warunki dostawy i koszty transportu towaru wliczane do podstawy opodatkowania zarówno VAT, jak i podatkiem akcyzowym, które zostały już poniesione do pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium. Zadeklarował i wykazał kwoty długu celnego oraz podatku od towarów i usług. W toku kontroli przeprowadzonej w firmie podatnika ustalono, że w dokumentacji księgowej znajduje się pięć innych faktur wystawionych przez S. T. (Hong Kong) Limited. Z dokumentu Settlement (Rozliczenie) wynika, że wymienione w nich kwoty stanowiły wynagrodzenie dla agenta za 2011 r. Na ich podstawie M. M. został obciążony kosztami prowizji od zakupu towaru (comission on purchase) w łącznej wysokości 526.000,00 USD. Jako, że nie doliczył wskazanych w tych fakturach kwot do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług z tytułu importu towarów, należało mu decyzjami określić prawidłowe kwoty podatku od towarów i usług z tytułu importu towaru, objęte powyższymi zgłoszeniami celnymi.