Wyrok NSA z dnia 4 lipca 2017 r., sygn. II FSK 1586/15

Do nieruchomości związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – zaliczone powinny być także te grunty i budynki, które przejściowo nie są wykorzystywane w całości lub części przez przedsiębiorcę w prowadzonej działalności gospodarczej, ale ich cechy powodują, że realnie mogą być one wykorzystywane na ten cel.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędzia NSA Tomasz Kolanowski (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Marek Olejnik, Protokolant Katarzyna Latkowska - Kłoczko, po rozpoznaniu w dniu 4 lipca 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. D. i G. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 24 lutego 2015 r. sygn. akt I SA/Rz 53/15 w sprawie ze skargi M. D. i G. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krośnie z dnia 7 listopada 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2014 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 24 lutego 2015 r., sygn. I SA/Rz 53/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargę M. D. i G. D. (dalej: skarżący) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. (dalej: organ odwoławczy) z dnia 7 listopada 2014 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2014 r. Wyrok jest dostępny na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl/.

2. Przebieg postępowania przed organami podatkowymi (przedstawiony przez WSA w Rzeszowie).

2.1. Przedstawiając w uzasadnieniu wyroku przebieg postępowania WSA w Rzeszowie podał, że Prezydent Miasta K. (dalej: organ pierwszej instancji) decyzją z dnia 11 sierpnia 2014 r. określił skarżącym zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości za 2014 r. w kwocie 826 zł. W uzasadnieniu podał, że skarżący - prowadzący działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej (dalej: spółka) - w dniu 3 grudnia 2007 r. nabyli prawo wieczystego użytkowania nieruchomości gruntowej położonej w K. obejmującej działkę nr 26/10 (dalej: działka), zabudowanej budynkiem stanowiącym odrębny od gruntu przedmiot własności, a także prawo własności przedmiotowego budynku. W 2008 r. prawo wieczystego użytkowania nieruchomości gruntowej zostało przekształcone w prawo własności przysługujące obojgu skarżącym, na zasadzie wspólności ustawowej. Posadowiony na działce budynek, pełniący pierwotnie funkcje transportu i łączności, przekwalifikowany następnie na budynek mieszkalny, został ostatecznie rozebrany w 2010 r. Organ pierwszej instancji decyzją z dnia 31 grudnia 2012 r. ustalił skarżącym warunki zabudowy, a następnie decyzją z dnia 18 września 2013 r. zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę na nieruchomości będącej przedmiotem postępowania budynku handlowo-usługowego z miejscami postojowymi oraz placem manewrowym dla autobusów i busów oraz budowę zjazdu z drogi publicznej na działkę. Na skutek zmian w ewidencji gruntów i budynków z dnia 8 kwietnia 2014 r. nastąpiła aktualizacja użytków na działce skarżących, w efekcie której zmieniono przeznaczenie przedmiotowych gruntów z Tk (tereny kolejowe) na Bp (zurbanizowane tereny niezabudowane lub będące w trakcie zabudowy). Skarżący, wnioskiem z dnia 15 maja 2014 r. wystąpili o określenie przystanku komunikacyjnego. Wniosek ten został uwzględniony, o czym poinformowano skarżących pismem z dnia 19 maja 2014 r. Z uwagi na powyższe okoliczności, zdaniem organu pierwszej instancji, działka jest w całości związana z prowadzoną przez skarżących działalnością gospodarczą.