Wyrok NSA z dnia 19 kwietnia 2017 r., sygn. I FSK 1717/15

Podatek od towarów i usług; Podatkowe postępowanie

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Sędzia NSA Danuta Oleś, Sędzia WSA del. Izabela Najda-Ossowska (sprawozdawca), Protokolant Joanna Tararuj-Młynik, po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej G. E. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 14 maja 2015 r., sygn. akt I SA/Łd 293/15 w sprawie ze skargi G. E. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Ł. (obecnie Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Ł.) z dnia 19 grudnia 2014 r., nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia ostatecznej decyzji w podatku od towarów i usług 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od G.E. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Ł. kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd przebieg postępowania administracyjnego.

1.1. Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę G.E. (skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Celnej w L. z 19 grudnia 2014 r. w przedmiocie odmowy uchylenia ostatecznej decyzji określającej podatek od towarów i usług z tytułu powstania długu celnego w związku z nielegalnym wprowadzeniem na polski obszar celny samochodu.

1.2. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że skarżący pismem z 7 maja 2014 r. wystąpił z wnioskiem o wznowienie postępowania zakończonego decyzją ostateczną Naczelnika Urzędu Celnego II w L. z dnia 29 listopada 2006 r. określającą VAT w kwocie 5.904 zł należny z tytułu importu pojazdu nielegalnie wprowadzonego na polski obszar celny. Skarżący powołał się na nowe okoliczności, które wyszły na jaw podczas jego pobytu w Niemczech i informacje uzyskane od H.B., widniejącej na umowie sprzedaży pojazdu. Osoba ta stwierdziła, że nigdy nie była w Polsce, nigdy nie spotkała skarżącego i nie sprzedała mu samochodu; przedmiotowy pojazd sprzedała V.S. zajmującemu się handlem pojazdami za 120 EUR. Zdaniem skarżącego okoliczności te wskazują, że dowód w postaci umowy kupna-sprzedaży z dnia 28 listopada 2003 r., który stanowił podstawę ustaleń w postępowaniu administracyjnym, okazał się fałszywy, a okoliczność ta stanowi podstawę do wznowienia postępowania stosownie do art. 240 § 1 pkt 1 i 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613, dalej jako: O.p.). Podatnik wniósł o przeprowadzenie dowodów z zeznań G.O. oraz H.B. na okoliczność ustalenia komu, kiedy i w jakich okolicznościach samochód został sprzedany.