Wyrok NSA z dnia 9 maja 2017 r., sygn. II FSK 968/15

Podatkowe postępowanie

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędzia WSA del. Alicja Polańska, Protokolant Joanna Bańbura, po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 28 października 2014 r. sygn. akt I SA/Gd 1113/14 w sprawie ze skargi J. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Słupsku z dnia 29 maja 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia nakazu płatniczego na łączne zobowiązanie pieniężne za 2011 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od J. S. na rzecz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Słupsku kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1.1. Wyrokiem z dnia 28 października 2014 r., sygn. akt I SA/Gd 1113/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę J. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Słupsku z dnia 29 maja 2014 r. w przedmiocie odmowy uchylenia nakazu płatniczego na łączne zobowiązanie pieniężne na 2011 r.

1.2. W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że po wznowieniu postępowania podatkowego Wójt Gminy W. decyzją z dnia 17 marca 2014 r. odmówił uchylenia własnej decyzji (nakazu płatniczego) z dnia 27 stycznia 2011 r., ustalającej skarżącemu wysokość łącznego zobowiązania pieniężnego na 2011 r. W uzasadnieniu decyzji podniósł, że strona we wniosku nie wskazała jednoznacznie, która z przesłanek wznowieniowych powinna mieć zastosowanie. Zdaniem Wójta pośrednio wskazywała art. 240 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., zwana dalej: "Ordynacja podatkowa"). W jego ocenie nie wystąpiła jednak żadna z przesłanek wznowieniowych, a na prawidłowość wymiaru wskazywał wyrok WSA w Gdańsku z dnia 18 marca 2010 r. o sygn. akt I SA/Gd 93/10, oddalający skargę J. S. w tożsamej sprawie podatkowej dotyczącej 2009 r. Od powyższego rozstrzygnięcia Skarżący wywiódł odwołanie, w którym podniósł, że w istocie występuje o zwrot niesłusznie naliczonego podatku od działek, których właścicielem była w roku podatkowym Gmina W.