Wyrok NSA z dnia 2 lutego 2017 r., sygn. II FSK 4071/14

Obowiązek wystąpienia do sądu powszechnego na podstawie art. 199a § 3 O.p. powstaje wówczas, gdy zgromadzony materiał dowodowy pozostawia wątpliwości co do istnienia stosunku prawnego bądź prawa.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia NSA Beata Cieloch (sprawozdawca), Sędzia NSA Jerzy Rypina, Protokolant Magdalena Sadzyńska, po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 11 września 2014 r. sygn. akt I SA/Ol 479/14 w sprawie ze skargi P. sp. z o.o. z siedzibą w L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie z dnia 26 marca 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2011 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie na rzecz P. sp. z o.o. z siedzibą w L. kwotę 2.700 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

I.1. Wyrokiem z dnia 11 września 2014 r., sygn. akt I SA/Ol 479/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, w sprawie ze skargi P. sp. z o.o. z siedzibą w L. (dalej: Spółka) uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia 26 marca 2014 r., w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2011 r.

I.2. Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Sąd I instancji wynikało, że decyzją z dnia 20 listopada 2013 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w O. określił Spółce zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych za 2011 r. w kwocie 141.890 zł oraz odsetki za zwłokę od nieuregulowanych w terminie zaliczek na ten podatek w wysokości 6.518 zł. Podstawę powyższego rozstrzygnięcia stanowiły ustalenia postępowania podatkowego, w wyniku którego zakwestionowano autentyczność zdarzeń gospodarczych udokumentowanych dwiema fakturami VAT wystawionymi w dniu 12 października 2011 r. pomiędzy Skarżącą a PHU "P." Sp. z o.o. z siedzibą w B. z tytułu sprzedaży sprzętu rolniczego na wartość netto 541.000 zł i podatek VAT 124.430 zł oraz tytułem sprzedaży ww. sprzętu rolniczego na wartość netto 610.000 zł i podatek VAT 140.300 zł. Stwierdzono, że zakupiony przez stronę od PHU "P." sprzęt rolniczy został, według treści przedłożonej dokumentacji, w tym samym dniu odsprzedany PHU "P." sp. z o.o. z marżą ok. 13%. W oparciu o powyższe oraz dowody z przesłuchania w charakterze świadków: S. K. - Prezesa Zarządu PHU "P." i K. Z. - pracownika PHU "P.", a także zeznanie przesłuchanego w charakterze strony J. G. - Prezesa Zarządu skarżącej Spółki, organ stwierdził, że wskazane powyżej czynności pomiędzy Skarżącą a PHU "P." dotyczące transakcji sprzedaży i zakupu sprzętu rolniczego miały charakter pozorny, zaś wystawione przez te podmioty faktury nie dokumentowały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Zdaniem organu, celem transakcji było wyłącznie nadanie im pozoru rzeczywistych umów dla uzyskania środków finansowych z kredytu bankowego przez Spółkę PHU "P.".