Wyrok NSA z dnia 10 lutego 2017 r., sygn. II FSK 3989/14

Podatek od nieruchomości

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jolanta Sokołowska, Sędzia NSA Jerzy Płusa (sprawozdawca), Sędzia NSA del. Teresa Porczyńska, Protokolant Natalia Narejko, po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Z. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 21 sierpnia 2014 r. sygn. akt I SA/Kr 1129/14 w sprawie ze skarg Z. W. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia 27 marca 2014 r. nr [...], [...], [...], [...] w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie podatku od nieruchomości za lata 2009-2012 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie, 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie na rzecz Z. W. kwotę 680 (sześćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 21 sierpnia 2014 r. sygn. akt I SA/Kr 1129/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargi Z.W. (dalej jako "Skarżący") na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie (dalej jako "SKO") z dnia 27 marca 2014 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za lata 2009 - 2012.

Przedstawiając w uzasadnieniu wyroku stan sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że w dniu 19 września 2013 r. Skarżący zwrócił się do Burmistrza Miasta i Gminy N. (dalej jako "Burmistrz") z wnioskiem o wznowienie postępowania podatkowego zakończonego ostatecznymi decyzjami w sprawie wymiaru podatku od nieruchomości za lata 2009 - 2012. Skarżący podniósł, że w sprawie zachodzi przesłanka z art. 240 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.). Wynikającą z tego przepisu nową okoliczność stanowić miało zakwalifikowanie - w decyzji Burmistrza z dnia 25 lipca 2013 r. ustalającej wysokość podatku od nieruchomości za 2013 r. - nieruchomości będących w posiadaniu Skarżącego, jako tzw. "gruntów pozostałych".