Wyrok NSA z dnia 23 lutego 2017 r., sygn. II FSK 223/15

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz (sprawozdawca), Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia WSA (del.) Bogusław Woźniak, Protokolant Dorota Rembiejewska, po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B. sp. z o.o. z siedzibą w B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 1 października 2014 r. sygn. akt I SA/Bd 810/14 w sprawie ze skargi B. sp. z o.o. z siedzibą w B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Bydgoszczy z dnia 28 maja 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2012 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 1 października 2014 r., sygn. akt I SA/Bd 810/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy (dalej: "WSA") oddalił skargę B. Sp. z o.o. w B. (dalej: "Spółka") na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Bydgoszczy (dalej: "SKO") z dnia 28 maja 2014 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości na rok 2012. Podstawą prawną powyższego orzeczenia był art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm., dalej: "p.p.s.a.").

Z uzasadnienia wyroku WSA wynika, że decyzją z dnia 19 marca 2014 r. Prezydent Miasta B. (dalej: "organ I instancji") określił Spółce wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2012 r. w kwocie 48.757,00 zł. Po rozpoznaniu odwołania Spółki, decyzją z dnia 28 maja 2014 r., SKO utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu SKO podało, że organ I instancji wyjaśnił Spółce, jak należy rozumieć art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm., dalej: "u.p.o.l."), w tym pojęcie "względy techniczne" dotyczące nieruchomości, uniemożliwiające prowadzenie działalności gospodarczej. W konsekwencji organ I instancji wezwał Spółkę do złożenia wyjaśnień, czy w latach 2009-2013 istniała ona nieprzerwanie oraz czy w tych latach nieruchomości gruntowe zapisane w KW nr [...] , nie mogły być wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych, a jeśli tak to od kiedy. W sytuacji wystąpienia takich przyczyn, organ I instancji zobowiązał Spółkę do przedłożenia stosownej dokumentacji potwierdzającej istnienie przeszkód technicznych. W odpowiedzi na powyższe, Spółka podała, że w okresie od 2009 r. do 2013 r. istniała nieprzerwanie oraz że nie ma wiedzy na temat ewentualnego wystąpienia przeszkód technicznych uniemożliwiających wykorzystywanie nieruchomości na cele zgodne z zapisem w ewidencji gruntów.