Wyrok NSA z dnia 14 lutego 2017 r., sygn. II FSK 4040/14

Względy techniczne nie mogą być utożsamiane z przeszkodami o charakterze przejściowym, wynikającymi z woli podatnika i podejmowanych przez niego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej decyzji o remontach, przekształceniach, adaptacjach, czy też zmianie przeznaczenia. Względy techniczne w rozumieniu tego przepisu oznaczają natomiast trwałą i obiektywną przeszkodę w wykorzystaniu gruntu, budynku, bądź budowli, do prowadzenia działalności gospodarczej. Chodzi zatem o takie wady fizyczne budynków i budowli (gruntów), które w sposób stały, a nie przejściowy uniemożliwiają korzystanie z nich przez przedsiębiorcę. Konieczność przeprowadzenia napraw i remontów nie stanowi i nie może stanowić o niemożności wykorzystania budynku. Analizowany przepis może znaleźć zastosowanie tylko w przypadku zaistnienia obiektywnych okoliczności natury technicznej, całkowicie uniemożliwiających wykorzystanie przedmiotu opodatkowania do celów działalności gospodarczej prowadzonej przez dany podmiot i to zarówno obecnie, jak i w przyszłości.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala, Protokolant Anna Dziewiż-Przychodzeń, po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "P." sp. z o.o. z siedzibą w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 10 września 2014 r. sygn. akt I SA/Op 419/14 w sprawie ze skargi "P." sp. z o.o. z siedzibą w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 27 lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie w podatku od nieruchomości za 2012 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 10 września 2014 r., sygn. akt I SA/Op 419/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu oddalił skargę P. sp. z o.o. z siedzibą w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z 27 lutego 2013 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2012 r. Stan sprawy Sąd pierwszej instancji przedstawił następująco. Decyzją z 27 sierpnia 2012 r. Prezydent Miasta K. określił spółce zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości za 2012 r. W motywach rozstrzygnięcia organ odwołał się do art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r., nr 95, poz. 613 ze zm., dalej "u.p.o.l."). Zdaniem organu, z oględzin przeprowadzonych w trakcie postępowania podatkowego oraz opinii inspektora nadzoru budowlanego wynika, że część budynków należących do spółki znajduje się w stanie, który ze względów technicznych uniemożliwia wykorzystanie ich do prowadzenia działalności gospodarczej. Stąd też należało opodatkować je według stawek przewidzianych dla budynków pozostałych. W przypadku budynku administracyjno-socjalnego oraz budynku stacji transformatorowej nie było podstaw do przyjęcia, że z uwagi na względy techniczne nie mogą być one wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej. Odnosząc się do podniesionego przez spółkę problemu dostępu do drogi publicznej oraz odmowy dostawy energii elektrycznej, Prezydent Miasta stwierdził, że są to przeszkody o charakterze przemijającym, które można rozstrzygnąć na drodze postępowania cywilnego.