Wyrok NSA z dnia 10 stycznia 2017 r., sygn. II FSK 3822/14

W przypadku decyzji ustalających, wydawanych w trybie art. 21 § 1 pkt 2) Ordynacji podatkowej dane wynikające z deklaracji nie mają charakteru bezwzględnego i podlegają weryfikacji w trakcie postępowania podatkowego, gdyż są one jednym z dowodów w sprawie i dane w niej zawarte podlegają ocenie organów podatkowych. Wskazuje na to art. 181 Ordynacji podatkowej wymieniając deklarację jako jeden z przykładowego katalogu dowodów.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Bogusław Woźniak, Protokolant Joanna Bańbura, po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. C. i M. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 10 września 2014 r. sygn. akt I SA/Sz 151/14 w sprawie ze skargi K. C. i M. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie z dnia 29 listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku od spadków i darowizn 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie z dnia 29 listopada 2013 r. nr [...], 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie na rzecz K. C. i M. C. kwotę 7767 (słownie: siedem tysięcy siedemset sześćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

1.1. Wyrokiem z dnia 10 września 2014 r., sygn. akt I SA/Sz 151/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę K. C. i M. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie z dnia 29 listopada 2013 r. w przedmiocie podatku od spadków i darowizn.

1.2. Przedstawiając stan sprawy Sąd I instancji podał, że decyzją z dnia 30 sierpnia 2013 r. Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w S. ustalił Skarżącym wysokość zobowiązania w podatku od spadków i darowizn w kwocie 51.473 zł z tytułu nabycia przez K. C. w latach 1996 - 2002 w drodze darowizny od M. C. środków pieniężnych w łącznej kwocie 267.000 zł. Organ I instancji podniósł, że w toku czynności sprawdzających prowadzonych w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2005 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych, Skarżąca w piśmie z dnia 10 grudnia 2009 r. (uzupełnionym pismami z dnia 11 stycznia 2010 r. i 2 lutego 2010 r.) wskazała, że w latach 1996-2002, tj. do ukończenia 25 roku życia, w okresie pobierania nauki, otrzymywała miesięcznie 3.500 zł od jej ojca. Pieniądze te niemal w całości zaoszczędziła, ponieważ nie ponosiła bieżących kosztów utrzymania, pozostając na utrzymaniu matki. Wskazała, że mogła zaoszczędzić 90 % otrzymanej kwoty, to jest kwotę 267.000 zł. Ustalono w sprawie, że podatniczka otrzymała od ojca w latach 1996 - 2002 kwotę 294.000 zł (tj. 3.500 zł miesięcznie przez okres 7 lat). Pobierała także wynagrodzenie z tytułu zatrudnienia. Wyjaśniła, że środki finansowe w latach 1996 - 2002 otrzymywała od ojca tytułem alimentów, na mocy umowy/porozumienia zawartego w dniu 6 stycznia 1996 r. pomiędzy Skarżącym, Skarżącą i jej matką. Ustalono, że podatniczka w roku 2005 r. przeznaczyła łącznie kwotę 220.000 zł na wkład pieniężny do spółki cywilnej, nabycie udziałów w spółce z o.o. oraz wniesienie dopłat do kapitału zapasowego spółki z o.o. W dniu 14 listopada 2012 r. Skarżąca, na wezwanie organu, złożyła zeznanie SD-3, w którym wykazała nabycie środków pieniężnych tytułem darowizny od ojca w kwocie 267.000 zł. W decyzji organ I instancji wskazał, że otrzymane przez Skarżącą środki pieniężne "wychodziły" poza zakres zaspokajania jej bieżących potrzeb i stanowiły darowiznę. Organ ocenił, że w sprawie miał zastosowanie art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 ze zm., zwana dalej: "u.p.s.d").