Wyrok NSA z dnia 23 października 2013 r., sygn. II FSK 2724/11

W przypadku określenia zobowiązania w podatku od nieruchomości od przedmiotów opodatkowania wykazanych w jednej z deklaracji (z pominięciem pozostałych przedmiotów opodatkowania wykazanych w drugiej z deklaracji) nie można mówić o rażącym naruszeniu prawa. Organ podatkowy może bowiem wydać następną decyzje, o ile będą zachodziły przesłanki, o jakich mowa w art. 21 § 3 Ordynacji podatkowej, w której orzeknie w pozostałym zakresie.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Sędzia NSA Jan Rudowski, Protokolant Katarzyna Latkowska, po rozpoznaniu w dniu 23 października 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej T. S.A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 5 lipca 2011 r. sygn. akt I SA/Łd 596/11 w sprawie ze skargi T. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia 25 lutego 2011 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej w sprawie podatku od nieruchomości za 2008 r. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od T. S.A. z siedzibą w W. na rzecz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1.1. Wyrokiem z dnia 5 lipca 2011 r., sygn. akt I SA/Łd 596/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę T. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia 25 lutego 2011 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie podatku od nieruchomości za rok 2008 r.

1.2. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że wnioskiem z dnia 17 listopada 2010 r. Spółka zwróciła się do SKO w L. o stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 15 października 2010 r., zarzucając rażące naruszenie Ordynacji podatkowej w zw. z art. 6 ust 9 pkt 1 i art. 2 ust 1 pkt 2 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm.; zwana dalej: "u.p.o.l.") W uzasadnieniu wskazała, że w 2008 r. Spółka wyjaśniła, że złożyła dwie deklaracje na podatek od nieruchomości od obiektów znajdujących się na terenie tej samej gminy. W jednej zadeklarowano wyłącznie budki telefoniczne, a w drugiej pozostałe nieruchomości i obiekty budowlane. W decyzji organu podatkowego I instancji nie objęto budek telefonicznych. W ocenie Spółki stanowi to rażące naruszenie prawa poprzez nieokreślenie skutków podatkowych dla obiektów podlegających opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości i wydanie decyzji "częściowej". Zdaniem Skarżącej określając wysokość zobowiązania podatkowego organ podatkowy zobowiązany był do uwzględnienia wszystkich nieruchomości oraz obiektów budowlanych.