Wyrok NSA z dnia 16 czerwca 2016 r., sygn. II OSK 2456/14

Organy administracji są związane ustaleniami orzeczeń diagnostycznych i nie dysponując przeciwdowodami, które mogłyby orzeczenia te podważyć, nie mają w tym zakresie podstaw do przyjęcia, iż rzeczywisty stan zdrowia skarżącej kształtuje się odmiennie od wyników badań stanowiących postawę orzeczeń lekarskich.

Teza od Redakcji

Dnia 16 czerwca 2016 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz Sędziowie: sędzia NSA Jerzy Siegień sędzia del. NSA Tomasz Zbrojewski (spr.) Protokolant: starszy inspektor sądowy Anna Połoczańska po rozpoznaniu w dniu 16 czerwca 2016 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 5 czerwca 2014 r. sygn. akt II SA/Ke 359/14 w sprawie ze skargi P. J. na decyzję Świętokrzyskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Kielcach z dnia [...] lutego 2014 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 5 czerwca 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach oddalił skargę P. J. na decyzję Świętokrzyskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Kielcach z dnia [...] lutego 2014 r. w przedmiocie choroby zawodowej.

W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji przyjął następujące okoliczności faktyczne i prawne:

Decyzją z dnia [...] lutego 2013 r. Świętokrzyski Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny z dnia [...] lutego 2013 r. utrzymał w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Kielcach z dnia [...] grudnia 2012 r. o braku podstaw do stwierdzenia u P. J. choroby zawodowej.

Wyrokiem z dnia 31 maja 2013 r., II SA/Ke 265/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach uchylił powyższe decyzje organów sanitarnych, gdyż ocena narażenia zawodowego sporządzona przez Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Kielcach, nie zawierała dokładnego opisu wszystkich czynności wykonywanych przez P. J. i wymagała uzupełnienia oraz ustalenia, czy w okresie narażenia zawodowego skarżący faktycznie wykonywał czynności o charakterze pracy monotypowej.