Wyrok NSA z dnia 2 sierpnia 2016 r., sygn. I OSK 443/15

Policja jest formacją umundurowaną i uzbrojoną służącą społeczeństwu i przeznaczoną do ochrony bezpieczeństwa ludzi oraz do utrzymywania bezpieczeństwa i porządku publicznego, a większość działań jest podejmowana na zasadzie poleceń służbowych i rozkazów. W praktyce problem wzajemnych relacji przełożony – podwładny kryje w sobie duży ładunek emocjonalny. Krytyczny stosunek podwładnych do przełożonych może, lecz nie musi, mieć swojego podłoża w rzeczywistych zachowaniach tych ostatnich. W służbie policyjnej niezbędne jest budowanie autorytetu przełożonego, który bazuje na dobrowolnej aprobacie ze strony podwładnych. Przy czym uznanie autorytetu przełożonego przez podwładnych musi opierać się na obiektywnych podstawach. Przełożony, wymagając od podwładnych wykonania powierzonych im zadań służbowych, nie jest jednak uprawniony do stosowania wobec nich zachowań poniżających, czy dyskryminujących. Powinien starać się o to, żeby szanować każdego podwładnego jako człowieka i odpowiednio go traktować, aby w służbie policyjnej panował klimat zaufania, otwartości i ufności, postępować tak, aby istniała szansa bycia zaakceptowanym przez podwładnych jako wzór oraz sprawiedliwie ich oceniać. Osobowość przełożonego powinna być dojrzała – winna cechować się wysokim stopniem samodzielności, odpowiedzialnością za sytuacje stresujące i powściągliwością w okazywaniu emocji.

Teza od Redakcji

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Borowiec (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Wiesław Morys Sędzia del. WSA Iwona Kosińska Protokolant st. asystent sędziego Łukasz Mazur po rozpoznaniu w dniu 2 sierpnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J.S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 6 listopada 2014 r. sygn. akt II SA/Ke 748/14 w sprawie ze skargi J.S. na orzeczenie [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji [...] z dnia 17 czerwca 2014 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary dyscyplinarnej 1) uchyla zaskarżony wyrok, zaskarżone orzeczenie oraz punkt 2 orzeczenia Komendanta Powiatowego Policji w [...] z dnia 19 maja 2014 r. nr [...] 2) zasądza od [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji [...] na rzecz J.S. kwotę 420 (słownie: czterysta dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.