Wyrok NSA z dnia 11 grudnia 2008 r., sygn. I OSK 1880/07

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA: Wojciech Chróścielewski Sędziowie NSA Anna Lech Jolanta Sikorska (spr.) Protokolant Anna Krakowiecka po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 września 2007 r. sygn. akt II SA/Wa 960/07 w sprawie ze skargi M. T. na orzeczenie Komendanta Głównego Policji z dnia [...] kwietnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie uznania winnym popełnienia przewinienia dyscyplinarnego i wymierzenia kary nagany oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 12 września 2007 r. sygn. akt II SA/Wa 960/07 w sprawie ze skargi M. T. na orzeczenie Komendanta Głównego Policji z dnia [...] kwietnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie uznania winnym popełnienia przewinienia dyscyplinarnego i wymierzenia kary nagany, oddalił skargę.

W uzasadnieniu wyroku Sąd ten podał, że postanowieniem z dnia [...] czerwca 2006 r. Komendant Wojewódzki Policji w Szczecinie wszczął przeciwko M. T. postępowanie dyscyplinarne, zarzucając mu, że w maju 2006 r. w czasie służby, w pomieszczeniu nr [...] Wydziału [...] KWP w Szczecinie, wykorzystując obsługiwany przez siebie komputer z łączem internetowym, przeglądał strony o tematyce pornograficznej, komentując je w obecności st. post. B. S. i mimo jej protestów oraz żądania, aby tych czynności zaprzestał, kontynuował przeglądanie tych stron, czym naruszył zasadę etyki zawodowej określoną w § 14 załącznika do zarządzenia Komendanta Głównego Policji z dnia 31 grudnia 2003 r. nr 805, co zgodnie z art. 132 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji stanowi przewinienie dyscyplinarne.

Orzeczeniem z dnia [...] stycznia 2007 r. nr [...] Komendant Wojewódzki Policji w Szczecinie uznał M. T. winnym zarzucanego mu czynu i wymierzył karę nagany. W uzasadnieniu wskazał, że zgromadzony w postępowaniu dyscyplinarnym materiał dowodowy nie budzi wątpliwości i w tym zakresie jest wystarczający do ustalenia odpowiedzialności obwinionego.