Wyrok NSA z dnia 2 grudnia 2016 r., sygn. II FSK 3304/14

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Płusa, Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia WSA (del.) Ewa Radziszewska - Krupa (sprawozdawca), Protokolant Piotr Stępień, po rozpoznaniu w dniu 2 grudnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B. T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 30 czerwca 2014 r. sygn. akt I SA/Łd 493/13 w sprawie ze skargi B. T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 11 marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2008 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) odstępuje od zasądzenia od B. T. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.

Uzasadnienie

I. Stan sprawy przedstawia się następująco:

1. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z 30 czerwca 2014r. sygn. akt I SA/Łd 493/13 oddalił skargę B.T. (zwana dalej: "Skarżąca") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (zwana dalej: "DIS") z 11 marca 2013r. utrzymującą w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w L. (zwany dalej: "DUKS") z 14 grudnia 2012r., która określała Skarżącej wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych (zwany dalej: "p.d.f.") za 2008r. (454.195 zł).

Ze stanu faktycznego przyjętego przez Sąd pierwszej instancji wynika, że Skarżąca w 2008r. prowadziła działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług budowlanych, w szczególności usług związanych z budową kanalizacji sanitarnych. Skarżąca w rozliczeniu podatkowym za ten okres zawyżyła koszty uzyskania przychodu związane z prowadzoną działalnością o 2.050.429,05 zł z faktur wystawionych przez D. [...] D.M. (zwany dalej: "Kontrahentem"). Faktury te zdaniem organów podatkowych dokumentowały fikcyjne zakupy materiałów budowlanych i usług transportowych i w konsekwencji nie mogły stanowić podstawy zapisów w księdze rachunkowej od stycznia do grudnia 2008r. oraz dowodu poniesienia kosztów przez podatniczkę. DIS powołując się na art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000r., Nr 14, poz. 176 ze zm.; zwana dalej: "u.p.d.f."), stwierdził, że podstawą do odliczenia od przychodu kosztów jego uzyskania jest należyte udokumentowanie poniesienia danego wydatku. Zgodnie z art. 24a ust. 1 u.p.d.f. osoby wykonujące działalność gospodarczą obowiązane są prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Podstawę zapisów w księgach rachunkowych stosownie m.in. do art. 20, art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (Dz.U. z 2002r. Nr 76, poz. 694 ze zm.; zwana dalej: "u.r.") stanowią dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej, które są: a) rzetelne - zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczej, którą dokumentują, b) kompletne, zawierające, co najmniej dane określane w art. 21 u.r. oraz c) wolne od błędów rachunkowych. Prawidłowym dokumentem stwierdzającym poniesienie wydatku zaliczonego do kosztów uzyskania przychodu, jest dokument wystawiony nie tylko przez podmiot rzeczywiście istniejący, ale również podmiot ten musi być w niej określony w sposób wiarygodny, pozwalający na jego identyfikację (nazwa, adres, NIP). Określenie wystawcy w sposób niezgodny z rzeczywistością oznacza, że dowód taki jest nierzetelny i nie może, jako niewiarygodny, stanowić podstawy zapisów w księdze, a tym samym nie może być dowodem poniesienia wydatku i uznania go za koszt uzyskania przychodu.