Wyrok NSA z dnia 20 listopada 2015 r., sygn. II OSK 676/14

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz sędzia NSA Andrzej Gliniecki (spr.) sędzia del. WSA Sławomir Wojciechowski Protokolant starszy inspektor sądowy Anna Połoczańska po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. P., H. P., M. C., J. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 listopada 2013 r. sygn. akt IV SA/Wa 1945/13 w sprawie ze skargi J. P., H. P., M. C., J.M. na postanowienie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 22 listopada 2013 r., sygn. akt IV SA/Wa 1945/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, oddalił skargi J. P., H. P., M. C. i J. M. na postanowienie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji.

Jak wynika z akt sprawy pismem z dnia 27 sierpnia 2008 r. Burmistrz Gminy Mosina wniósł do Starosty Poznańskiego o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji drogi gminnej dla budowy drogi łączącej ul. [...] z ul. [...] oraz drogi łączącej ul. [...] z ul. [...] w gminie [...] w powiecie poznańskim. Decyzją z dnia [...] listopada 2008 r. nr [...] Starosta Poznański ustalił lokalizację powyższej inwestycji. Po rozpatrzeniu odwołania M. P. Wojewoda Wielkopolski decyzją z dnia [...] grudnia 2008 r. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Skargi na powyższą decyzję z dnia [...] grudnia 2008 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu wnieśli M. P. i K. T. Wyrokiem z dnia 9 czerwca 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargi (sygn. akt IV SA/Po 130/09). W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał m.in., że art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz.U. Nr 80, poz. 721 ze zm.), dalej: specustawa drogowa, należy rozumieć w ten sposób, iż ustawę specjalną stosuje się do każdego procesu inwestycyjnego dotyczącego obiektów docelowo mających uzyskać status dróg publicznych. Przyjęcie stanowiska przeciwnego, to jest ograniczenie zastosowania ustawy specjalnej jedynie do inwestycji na drogach zaliczonych do określonej kategorii drogi powodowałoby, że w praktyce ustawa specjalna mogłaby mieć zastosowanie tylko do remontów dróg już istniejących. Nie może być bowiem zaliczona do określonej kategorii działka przeznaczona pod drogę, na której droga (w rozumieniu art. 4 pkt 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych - Dz.U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 ze zm., dalej: ustawa o drogach publicznych) nie została jeszcze wybudowana, a tym bardziej nie może być zaliczona do kategorii drogi publicznej działka, która nie jest własnością właściwego dysponenta drogi (art. 2a ustawy o drogach publicznych). Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł M. P. Wyrokiem z dnia 18 listopada 2010 r. Naczelny Sąd Administracyjny w sprawie o sygn. akt II OSK 1766/09 oddalił skargę kasacyjną.