Wyrok NSA z dnia 16 września 2015 r., sygn. II OSK 106/14

Na stronie stawiającej zarzut spoczywa ciężar wykazania istnienia związku przyczynowego między naruszeniem przepisów postępowania a wynikiem sprawy.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Miron (spr.) sędzia NSA Zdzisław Kostka sędzia NSA Anna Łuczaj Protokolant asystent sędziego Michał Zawadzki po rozpoznaniu w dniu 16 września 2015 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 czerwca 2013 r. sygn. akt I SA/Wa 2560/12 w sprawie ze skargi Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nabycia z mocy prawa nieodpłatnie prawa własności nieruchomości oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 11 czerwca 2013 r., sygn. akt I SA/Wa 2560/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nabycia z mocy prawa nieodpłatnie prawa własności nieruchomości.

W uzasadnieniu orzeczenia Sąd pierwszej instancji przedstawił następujący stan faktyczny i prawny sprawy.

Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi decyzją z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...], utrzymał w mocy decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] sierpnia 2011 r. w sprawie o nr [...] o stwierdzenie nabycia przez gminę Konstancin-Jeziorna z mocy prawa, z dniem 1 lipca 2000 r. własności nieruchomości rolnych Skarbu Państwa, położonych w gminie Konstancin-Jeziorna, pow. piaseczyński, oznaczonych w ewidencji gruntów numerami szczegółowo wymienionymi w decyzji. Organ odwoławczy przytoczył treść art. 13 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa i stwierdził, że zgodnie z przytoczonym przepisem własnością gminy mogła stać się nieruchomość rolna Skarbu Państwa w rozumieniu art. 46¹ kodeksu cywilnego, położona jednocześnie na obszarze przeznaczonym w planie zagospodarowania przestrzennego gminy na cele gospodarki rolnej. W ocenie organu treść wypisu z rejestru gruntów, według stanu na dzień 1 lipca 2000 r., dowodzi, że przedmiotowe nieruchomości stanowiły nieruchomości rolne w rozumieniu art. 46¹ kodeksu cywilnego. Z zaświadczenia Urzędu Miasta i Gminy Konstancin-Jeziorna z 22 grudnia 2010 r. wynika, że w dniu 1 lipca 2000 r. przedmiotowe działki znajdowały się na terenie objętym planem ogólnym zagospodarowania przestrzennego gminy Konstancin-Jeziorna, potwierdzonym uchwałą nr IX/34/85 Rady Narodowej Miasta i Gminy w Konstancinie-Jeziornie z dnia 17 lipca 1985 r. Tylko działka nr 1 znajdowała się częściowo na terenie objętym tym planem, zaś częściowo na terenie objętym planem ogólnym zagospodarowania przestrzennego miasta i stołecznego Uzdrowiska Konstancin-Jeziorna, zatwierdzonym uchwałą nr 63/XIX/87 Rady Narodowej Miasta i Gminy w Konstancinie Jeziornie z dnia 29 stycznia 1987 r. Z zapisów w planie zagospodarowania przestrzennego wynika, że przedmiotowe działki w planie zagospodarowania przestrzennego były przeznaczone na cele gospodarki rolnej. W ocenie organu spełniono więc przesłanki określone w art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 19 października 1991 r. do nabycia przez gminę Konstancin-Jeziorna z mocy prawa z dniem 1 lipca 2000 r. własności tych nieruchomości rolnych stanowiących dotychczasową własność Skarbu Państwa.