Wyrok NSA z dnia 12 listopada 2015 r., sygn. II OSK 616/14

Żądanie uzupełnienia danych nieznanych stronie, których nie zdołała ona pozyskać pomimo dołożenia należytej staranności jest niedopuszczalne. Zobowiązanie organu naruszałoby w takiej sytuacji akcentowaną w orzecznictwie sądowoadministracyjnym zasadę impossibilium nulla obligatio, w świetle której prawo, jak i jego wykładnia nie może nakładać na obywateli obowiązków niemożliwych do spełnienia.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zofia Flasińska (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Barbara Adamiak Sędzia del. WSA Paweł Groński Protokolant starszy asystent sędziego Elżbieta Granatowska po rozpoznaniu w dniu 12 listopada 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Ministra Spraw Wewnętrznych od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 grudnia 2013 r., sygn. akt IV SA/Wa 2239/13 w sprawie ze skargi P. M. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 3 grudnia 2013 r., sygn. akt IV SA/Wa 2239/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi P. M., uchylił zaskarżoną decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] sierpnia 2013 r. w przedmiocie odmowy potwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego.

Powyższy wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Decyzją z dnia [...] lipca 2013 r. Wojewoda Mazowiecki odmówił potwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego przez P. B. M. W uzasadnieniu decyzji Wojewoda stwierdził, że wnioskodawca twierdząc, że posiada obywatelstwo polskie, powoływał się na fakt posiadania takiego obywatelstwa przez ojca. Wojewoda wskazał, że zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1951 r. (Dz. U. Nr 4, poz. 25 ze zm.) o obywatelstwie polskim obywatelem polskim nie jest osoba, która wprawdzie w dniu 31 sierpnia 1939 r. miała obywatelstwo polskie, jednak mieszka stale za granicą i w związku ze zmianą granic Państwa Polskiego nabyła zgodnie z umową międzynarodową obywatelstwo innego państwa albo jest narodowości rosyjskiej, białoruskiej, ukraińskiej, litewskiej, łotewskiej lub estońskiej albo jest narodowości niemieckiej, chyba że małżonek tej osoby ma obywatelstwo polskie i zamieszkuje w Polsce. Ze znajdującej się w aktach sprawy uwierzytelnionej kserokopii "kenkarty" ojca wnioskodawcy wynika, że deklarował on narodowość ukraińską, gdyż w rubryce "Przynależność narodowa" wpisano "Ukrainer". Z uwagi na fakt, że wstępny wnioskodawcy był narodowości ukraińskiej i w chwili wejścia w życie ustawy z dnia 8 stycznia 1951 r. o obywatelstwie polskim mieszkał na stałe w USA, utracił on obywatelstwo polskie w dniu [...] stycznia 1951 r. Wnioskodawca oraz jego ojciec nigdy później nie nabyli obywatelstwa polskiego na podstawie ustawy z dnia 8 stycznia 1951 r. o obywatelstwie polskim, ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o obywatelstwie polskim, czy też ustawy z dnia 2 kwietnia 2009 r. o obywatelstwie polskim. Nadto Wojewoda stwierdził, że nieprzedłożenie przez wnioskodawcę uwierzytelnionej kopii dokumentu poświadczającego tożsamość lub innych dokumentów potwierdzających aktualne dane osobowe wnioskodawcy powoduje, że niemożliwe jest ustalenie, jakie imię i nazwisko nosi wnioskodawca i jakie posiada aktualnie obywatelstwo.