Wyrok NSA z dnia 27 marca 2015 r., sygn. I OSK 1767/13

Wykładnia prawa jest immanentną częścią procesu orzekania, a jej zadaniem nie jest zastępowanie władzy ustawodawczej w uchwalaniu ustaw, a jedynie ustalenie właściwego znaczenia i zakresu określonej normy prawnej. Jednocześnie wskazać trzeba, że wykładnia ta nie musi ograniczać się wyłącznie do wykładni gramatycznej, ale może uwzględniać m. in. cel danej regulacji prawnej (wykładnia celowościowa) i jej funkcję (wykładnia funkcjonalna). W tych przypadkach, dokonujący wykładni sąd musi zaś brać pod uwagę nie tylko dosłowną treść wykładanego przepisu, ale także: zasady moralne, zasady sprawiedliwości społecznej czy zasady słuszności.

Teza od Redakcji

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Monika Nowicka Sędziowie: Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz (spr.) Sędzia del. WSA Olga Żurawska-Matusiak Protokolant: starszy asystent sędziego Wojciech Latocha po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2015 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Z.K., M.K. i W.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 marca 2013 r. sygn. akt I SA/Wa 2072/12 w sprawie ze skargi Z.K., M.K. i W.K. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] maja 2012 r. nr [...] w przedmiocie potwierdzenia prawa do rekompensaty 1. uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania; 2. zasądza od Ministra Skarbu Państwa na rzecz Z.K., M.K. i W.K. solidarnie kwotę 600 (sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 4 marca 2013 r. sygn. akt I SA/Wa 2072/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Z.K., M.K. i W.K. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] maja 2012 r. nr [...] w przedmiocie potwierdzenia prawa do rekompensaty.

Wyrok ten został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:

Decyzją z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] Wojewoda Podkarpacki potwierdził Z.K. w 1/3 części, W.K. w 1/3 części i M.K. w 1/3 części prawo do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez J.G. nieruchomości poza obecnymi granicami RP, we L. przy ul. [...] i ul. [...] (pkt 1 decyzji), oraz odmówił ww. potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia budynku mieszkalnego we L. przy ul. [...] ze względu na to, że J.G. nie przysługiwało prawo własności do tej nieruchomości (pkt 4 decyzji).