Wyrok NSA z dnia 7 maja 2015 r., sygn. I OSK 2274/13

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie : Przewodniczący: Sędzia NSA Wiesław Morys Sędziowie: Sędzia NSA Joanna Banasiewicz (spr.) Sędzia WSA del. Przemysław Szustakiewicz Protokolant st. asystent sędziego Rafał Kopania po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej W. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 czerwca 2013 r. sygn. akt I SA/Wa 246/13 w sprawie ze skargi W. D. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 6 czerwca 2013 r., sygn. akt I SA/Wa 246/13, oddalił skargę W. D. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty.

Wyrok został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:

Wojewoda Mazowiecki, rozpatrując wniosek W. D. z dnia 30 grudnia 2008 r., decyzją z dnia [...] października 2012 r. nr [...] na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 169, poz. 1418 ze zm. - dalej: "ustawa o realizacji prawa do rekompensaty z 2005 r.", "ustawa z dnia 8 lipca 2005 r."), odmówił potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości przez M. D. poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej w miejscowości N., powiat P., gmina K. w związku z rozpoczętą w 1939 r. wojną.

Wojewoda ustalił, że wnioskodawca posiada obywatelstwo polskie. Jednocześnie organ wskazał, że z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie bezsprzecznie wynika, iż miejscowość N. położona była w gminie K., powiat P., który zlokalizowany był w latach 1920-1940 na obszarze Republiki Litewskiej, a od 1940 r. na obszarze Litewskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej, a więc nieruchomość "pozostawiona poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej" w dniu 1 września 1939 r. nie wchodziła w skład terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jednocześnie, mając na względzie przedłożone do akt sprawy orzeczenie Państwowego Urzędu Repatriacyjnego nr 5541 z dnia 10 kwietnia 1947 r., wniosek o repatriację z dnia 7 stycznia 1946 r. oraz zaświadczenie rejestracyjne nr [...] sporządzone w dniu 12 kwietnia 1946 r. organ ustalił, że poprzednik prawny W. D - M. D. pozostawił nieruchomość położoną w miejscowości N., powiat P. Organ ustalił również, iż M. D. posiadał w dniu 1 września 1939 r. obywatelstwo polskie.