Wyrok NSA z dnia 18 sierpnia 2015 r., sygn. I GSK 1740/14

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zofia Przegalińska (spr.) Sędzia NSA Ludmiła Jajkiewicz Sędzia del. WSA Inga Gołowska Protokolant Karolina Mamcarz po rozpoznaniu w dniu 18 sierpnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej M. Spółki z o.o. w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w L. z dnia 14 maja 2014 r., sygn. akt I SA/Lu 166/14 w sprawie ze skargi M. Spółki z o.o. w L. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w B. z dnia [...] grudnia 2013 r., nr [...] w przedmiocie nadpłaty w podatku akcyzowym 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od M. Spółki z o.o. w L. na rzecz Dyrektora Izby Celnej w B. 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w L. wyrokiem z dnia 14 maja 2014 r., sygn. akt I SA/Lu 166/14, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej: p.p.s.a.) oddalił skargę M. Sp. z o.o. w L. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w B. z dnia [...] grudnia 2013 r. w przedmiocie nadpłaty w podatku akcyzowym z tytułu sprzedaży energii elektrycznej w miesiącu kwietniu 2007 r.

Przedstawiając stan sprawy Sąd I instancji podał, że Naczelnik Urzędu Celnego odmówił stwierdzenia nadpłaty w podatku akcyzowym uiszczonym z tytułu sprzedaży energii elektrycznej w miesiącu kwietniu 2007 r. Powyższa decyzja została utrzymana w mocy przez Dyrektora Izby Celnej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w L. wyrokiem z dnia 15 lutego 2008 r., sygn. akt I SA/Lu 776/07 uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Celnego. Sąd w uzasadnieniu wskazał, że przepis art. 21 ust. 5 Dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania wyrobów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U. z 2003 r. L 283/51 ze zm., dalej: Dyrektywa energetyczna) spełnia przesłanki do uznania go za bezpośrednio skuteczny, albowiem jest on treściowo jasny i precyzyjny, a także bezwarunkowy. W ocenie Sądu wskazany przepis dyrektywy Rady 2003/96/WE i dekodowana z niego norma prawna realizuje skutek w postaci zniesienia, wynikającego z przepisów ustawy krajowej, obowiązku zapłaty podatku akcyzowego przez sprzedającego (producenta) z tytułu jej wydania. W konsekwencji zaniechania transpozycji dyrektywy energetycznej do porządku prawa krajowego skarżąca spółka, jako podatnik, poniosła konkretnie określony ciężar podatkowy, do którego nie była zobowiązana. Stwierdził również brak jest podstaw, aby pozbawiać podatnika prawa do żądania nadpłaty.