Wyrok NSA z dnia 8 grudnia 2015 r., sygn. I FSK 1247/14

Konstrukcja skargi kasacyjnej w zasadzie wyznacza zakres kontroli sprawowanej przez sąd kasacyjny. Rozpoznanie sprawy w granicach skargi kasacyjnej, poza przypadkami nieważności, które w tej sprawie nie zachodzą (art. 183 § 1 P.p.s.a.) oznacza bowiem, że Naczelny Sąd Administracyjny związany jest jej podstawami, czyli że władny jest do badania tylko tych zarzutów, które zostały skonkretyzowane w skardze kasacyjnej.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Artur Mudrecki, Sędzia NSA Danuta Oleś (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Alojzy Skrodzki, Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej L.H. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 10 kwietnia 2014 r. sygn. akt I SA/Sz 1508/13 w sprawie ze skargi L.H. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w S. z dnia 30 października 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za okres od stycznia do grudnia 2009 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od L.H. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w S. kwotę 2.400 zł (słownie: dwa tysiące czterysta złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu I instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami.

1.1. Wyrokiem z 10 kwietnia 2014 r., sygn. akt I SA/Sz 1508/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę L.H. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w S. z 30 października 2013 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2009 r.

1.2. Przedstawiając stan faktyczny sprawy Sąd I instancji podał, że we wspomnianym okresie L.H. (dalej jako "skarżący") prowadził działalność gospodarczą pod nazwą N., polegającą na świadczeniu usług internetowych, udostępnianiu internetu, zakładaniu sieci komputerowych, sprzedaży akcesoriów i podzespołów komputerowych, zestawów komputerowych, serwisie oraz naprawie komputerów. Jak ustalono skarżący nie rozliczał się z tego tytułu w żadnym urzędzie skarbowym. Z uwagi na nieprzedłożenie umów zawartych z klientami, Naczelnik Urzędu Skarbowego w C. na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego, tj. faktur VAT, zeznań świadków oraz dowodów wpłaty przedłożonych przez klientów, a także umów o świadczenie przez firmę N. usług dostępu do internetu, historii kilku rachunków bankowych wyliczył wysokości podstaw opodatkowania za poszczególne okresy rozliczeniowe. Zauważył, że w dniu 14 kwietnia 2006 r. skarżący utracił zwolnienie od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm. - dalej: "u.p.t.u."), gdyż w okresie od 1 stycznia do 14 kwietnia 2006 r. wartość uzyskanej przez niego sprzedaży opodatkowanej wyniosła 39.200 zł. W rezultacie był on zobowiązany do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego. Wobec niespełnienia tego obowiązku organ I instancji wydał decyzje w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2006, a także decyzje z 15 grudnia 2011 r., określające skarżącemu odpowiednio nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy oraz zobowiązanie podatkowe za poszczególne miesiące 2009 r.