Wyrok NSA z dnia 27 marca 2015 r., sygn. I FSK 511/14

Z regulacji Ordynacji podatkowej odnoszących się do postępowania dowodowego nie wynika, by jakiś dowód miał pierwszeństwo, czy większą moc dowodową. Ordynacja podatkowa przyjmuje bowiem zasadę równej mocy środków dowodowych.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz (sprawozdawca), Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia WSA (del.) Bartosz Wojciechowski, Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 listopada 2013 r., sygn. akt VIII SA/Wa 641/13 w sprawie ze skargi R. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 27 czerwca 2013 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od R. J. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 1800 (słownie: jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z 21 listopada 2013 r., sygn. akt VIII SA/Wa 641/13, Wojewódzki Sad Administracyjny w Warszawie oddalił skargę R. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z 27 czerwca 2013 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług.

2. Uzasadniając wyrok, WSA wskazał, iż Naczelnik Urzędu Skarbowego w K. decyzją z 19 października 2012 r. określił podatnikowi zwrot podatku od towarów i usług za marzec 2010 r. w kwocie 2 715 zł oraz wysokość zobowiązania, w tym podatku (VAT) za kwiecień 2010 r. w kwocie 19 627 zł. Organ ten stwierdził bowiem, że skarżący w 2010 r. prowadził działalność gospodarczą "R.", w zakresie handlu ciągnikami siodłowymi, maszynami, naczepami oraz w zakresie usług transportowych świadczonych na terytorium Wspólnoty. W marcu i kwietniu 2010 r. skarżący bezpodstawnie odliczał podatek naliczony wynikający z faktur, które nie odzwierciedlały rzeczywistości, wystawionych dla niego przez E. C. ("G."). Bezpodstawnie odliczył także podatek naliczony wynikający z faktury dokumentującej zakup paliwa do pojazdu, który nie był własnością skarżącego.