Wyrok NSA z dnia 19 grudnia 2014 r., sygn. II OSK 1335/13

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Gliniecki Sędziowie: Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska Sędzia del. WSA Wanda Zielińska-Baran (spr.) Protokolant: asystent sędziego Anna Dziosa - Płudowska po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skarg kasacyjnych Rady Miasta Zakopane oraz P. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 21 grudnia 2012 r. sygn. akt II SA/Kr 1305/12 w sprawie ze skargi B. P. i P. M. na uchwałę Rady Miasta Zakopane z dnia [...] marca 2011 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego I. uchyla zaskarżony wyrok oraz oddala skargę B. P. i P. M.; II. oddala skargę kasacyjną P. M.; III. zasądza od B. P. i P. M. solidarnie na rzecz Miasta Zakopane kwotę 400 (czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego;

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 21 grudnia 2012 r., sygn. akt II SA/Kr 1305/12, po rozpoznaniu skargi B. P. i P. M. na uchwał Rady Miasta Zakopane z dnia 31 marca 2011 r., Nr VII/90/2011, w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w pkt I. stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały w części obejmującej: § 3 ust. 1 pkt 12 - w zakresie słów "w zakresie uzgodnionym z WKZ"; § 3 ust. 1 pkt 13 - w zakresie słów "w zakresie uzgodnionym z WKZ"; § 3 ust. 1 pkt 17; § 4 ust. 14 - w zakresie słów "oraz częściowym przekryciem potoku Foluszowego w terenie oznaczonym symbolem 12a.U/M i 4.U/M; § 8 ust. 1; § 8 ust. 3 w zakresie słów "7.M/U - pow. 068 ha" oraz "9.M/U- pow. 010 ha"; § 8 ust. 3 pkt 3 w zakresie słów "oraz w terenie 7.M/U i 9.M/U - usługi hotelarskie"; § 8 ust. 3 pkt 4 zdanie 2; § 8 ust. 3 pkt 5 zdanie 1 w zakresie słów " i 9.M/U" oraz zdanie 2; § 8 ust. 3 pkt 7 lit. d w zakresie słów "oraz budynków realizowanych w terenie oznaczonym symbolem 7.M/U" i zdanie 2; § 9 ust. 1 pkt 14 zdanie 2; § 9 ust. 5 pkt 8 lit. b; § 9 ust. 5 pkt 11; § 9 ust. 6 pkt 8 lit. g; § 9 ust. 19 - w zakresie słów "12.U-pow.0,11ha" § 9 ust. 19 pkt 6 lit. c; § 9 ust. 19 pkt 7 słowa "12.U"; § 9 ust. 19 pkt 12 słowa "12.U"; § 9 ust. 21 pkt 7 lit. f; § 9 ust. 22 pkt 6 lit. e; § 9 ust. 27 pkt 12 - w zakresie słów "przy czym dopuszcza się realizację parkingów podziemnych"; § 9 ust. 28 pkt 9 - w zakresie słów "przy czym dopuszcza się realizację parkingów podziemnych"; w pkt II. stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały w części rysunkowej obejmującej obszary: 12.U, 7.M/U, 9.M/U, 1.MW, 2.MW, 3.MW, 4.MW, 5.MW, 6.MW, 7.MW, 8.MW, 9.MW; III. zasądził od Rady Miasta Zakopane na rzecz skarżących B. P. i P. M. zwrot kosztów postępowania. Wyrok ten został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych: Pismem z dnia 12 sierpnia 2011 r. B. P. i P. M. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na uchwałę Rady Miasta Zakopane z dnia 31 marca 2011 r., Nr VII/90/2011, w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Śródmieście-Zachód, wnosząc o stwierdzenie nieważności uchwały w zakresie § 11 ust. 10 oraz załącznika graficznego do uchwały w zakresie terenu oznaczonego symbolem 3.KDD oraz zasądzenie kosztów postępowania na ich rzecz. Skarżący zarzucili nieprecyzyjne ustalenie linii rozgraniczających drogę; brak należytego wyważenia przez organ interesu prywatnego i publicznego, skutkujący niepotrzebnym nadmiernym ograniczeniem interesu prywatnego; nieuprawnione odstąpienie organu od obligatoryjnego obowiązku, wynikającego z art. 15 ust. 2 pkt 8 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, zawarcia w planie szczegółowych zasad scalania i podziału nieruchomości, z jednoczesnym ustaleniem niedopuszczalnych przepisami zasad podziału. Skarżący podali, że są współwłaścicielami nieruchomości oznaczonej jako działka ewid. nr [...] obr. [...] przy ul. [...], a ich interes prawny został naruszony przez § 11 ust. 10 zaskarżonej uchwały, gdyż nieruchomość ta została przeznaczona na lokalizację drogi dojazdowej i znajduje się w terenie oznaczonym symbolem 3.KDD. Interes publiczny w zakresie zapewnienia dojazdu do działek zlokalizowanych w rejonie ul. [...] jest zaspokojony przy dotychczasowym sposobie zagospodarowania. Połączenie z ul. [...] (a tym samym z ul. [...] jest bowiem możliwe poprzez działki niezabudowane - nr [...],[...] i [...]. Działka skarżących jest działką zabudowaną, wobec tego Rada Miasta powinna była wyważyć ich interes prywatny i właścicieli tych trzech działek. W ocenie skarżących Rada Miasta dopuszczając w § 11 ust. 10 uchwały przesuwanie linii rozgraniczających tereny o różnym przeznaczeniu lub o różnych zasadach zagospodarowania przez nieokreślony podmiot i w nieokreślonym trybie, naruszyła z art. 15 ust. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Przedmiotowy plan narusza również art. 15 ust. 2 pkt 8 tej w zw. z § 4 pkt 8 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. z 2003 r. Nr 164, poz. 1587) oraz art. 102 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.), gdyż brak w nim przepisów dotyczących szczegółowych zasad i warunków scalania i podziału nieruchomości objętych planem miejscowym. Zamieszczenie w § 4 ust. 19 uchwały zasad podziału na działki budowlane, określających minimalną powierzchnię nowowydzielanych działek i warunki odstępstwa od tej zasady, a także dopuszczenie podziału działek w celu poprawy możliwości zagospodarowania istniejących działek nie wyczerpuje wymogu wynikającego z art. 15 ust. 2 pkt 8 powołanej ustawy. zamieszczenie w uchwale zasad podziału nieruchomości objętych planem, a regulacje takie, jako podjęte z naruszeniem normy kompetencyjnej, muszą zostać uznane za nieważne. Zdaniem skarżących powyższe uchybienia stanowią istotne naruszenie zasad sporządzania planu powodujące nieważność uchwały zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W odpowiedzi na skargę Rada Miasta Zakopane wnosząc o jej oddalenie, wskazała na bezzasadność podniesionych w niej zarzutów. Wyrokiem z dnia 19 grudnia 2011 r., sygn. akt II SA/Kr 1475/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie - po rozpoznaniu skargi B. P. i P. M. - stwierdził nieważność uchwały Rady Miasta Zakopanego z dnia 31 marca 2011 r., nr VII/90/2011, w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że Rada Miasta Zakopane nie zamieściła w tym planie szczegółowych zasad i warunków scalenia i podziału nieruchomości, mimo że art. 15 ust. 2 pkt 8 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym taki obowiązek nakłada. Natomiast nie podzielił zasadności zarzutu skargi, że ustalenie w planie miejscowym na działce skarżących obszaru 3.KDD było niedopuszczalne i stanowiło naruszenie prawa. Naczelny Sąd Administracyjny, po rozpoznaniu skargi kasacyjnej Rady Miasta Zakopane, wyrokiem z dnia 19 czerwca 2012 r. sygn. akt II OSK 814/12 uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 19 grudnia 2011 r. i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania temu sądowi. Za zasadne Naczelny Sąd Administracyjny zarzuty organu naruszenia przez Sąd pierwszej instancji art. 15 ust. 2 pkt 8 i art. 15 ust. 3 pkt 1 oraz art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 8 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. z 2003 r. Nr 164, poz.1587). W uzasadnieniu wyjaśniono, że przepis art. 15 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy należy rozumieć w ten sposób, że określenie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego szczegółowych zasad i warunków scalania i podziału nieruchomości jest obowiązkowe wówczas, gdy zachodzi taka potrzeba i konieczność, zatem rozpoznając ponownie sprawę Sąd pierwszej instancji winien rozważyć kwestie dotyczące zawarcia w planie miejscowym zasad i warunków scalania i podziału nieruchomości w oparciu o charakterystykę terenu objętego planem miejscowym.