Wyrok NSA z dnia 29 lipca 2014 r., sygn. I OSK 1983/13

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Rajewska (spr.), Sędzia NSA Jan Paweł Tarno, Sędzia del. WSA Dariusz Chaciński, Protokolant starszy asystent sędziego Joanna Ukalska, po rozpoznaniu w dniu 29 lipca 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 maja 2013 r. sygn. akt II SA/Wa 67/13 w sprawie ze skargi J. M. na decyzję Szefa Służby Celnej z dnia [...] października 2012 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 23 maja 2013 r. sygn. akt II SA/Wa 67/13 oddalił skargę J. M. na decyzję Szefa Służby Celnej z dnia [...] października 2012 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby.

Wyrok zapadł w następujących okolicznościach prawnych oraz faktycznych sprawy.

Dyrektor Izby Celnej w [...] decyzją z dnia [...] czerwca 2012 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 105 pkt 9, art. 107 ust. 1 pkt 2 i art. 188 ust. 2, 4 i 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej (Dz. U. Nr 168, poz. 1323 ze zm.), zwolnił J. M. ze służby z upływem 3 miesięcy od dnia doręczenia decyzji. W uzasadnieniu decyzji organ stwierdził, że w okresie od 2008 r. do 2012 r. J. M. był nieobecny w służbie z powodu choroby łącznie przez 716 dni. Taka absencja chorobowa negatywnie wpływała na organizację i sposób funkcjonowania jednostki organizacyjnej, w której funkcjonariusz pełnił służbę. W związku z tym dalsze pozostawanie w służbie celnika, nie gwarantowało należytego wykonywania obowiązków służbowych i jest sprzeczne z dobrem służby.

Szef Służby Celnej, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 188 ust. 5 ustawy o Służbie Celnej, decyzją z dnia [...] października 2012 r. nr [...], po rozpoznaniu odwołania J. M. powyższą decyzję utrzymał w mocy.

Szef Służby Celnej wskazał, że J. M. w latach 2008-2012 pełnił służbę w Referacie [...], a następnie w Referacie [...]. Do jego obowiązków należało wykonywanie zadań z zakresu kontroli urządzania i prowadzenia gier hazardowych, m.in. uczestniczenie w czynnościach niszczenia wyrobów akcyzowych, dokonywanie analiz i ustaleń z kontroli oraz przeprowadzanie kontroli dokumentacji podmiotów. Z uwagi na częste i długotrwałe nieobecności J. M. w służbie oraz ich negatywne następstwa dla służby brak jest podstaw do zarzucenia Dyrektorowi Izby Celnej w [...] dowolności działań podjętych w stosunku do funkcjonariusza. Organ I instancji w dostateczny sposób wykazał, że rozwiązanie stosunku służbowego z funkcjonariuszem nastąpiło ze względu na dobro Służby Celnej. Wysoka absencja chorobowa celnika niekorzystnie wpływała bowiem na funkcjonowanie m.in. komórki nadzoru podatkowego i utrudniała realizację zadań powierzonych poszczególnym komórkom organizacyjnym. Konieczne było dokonywanie zmian organizacyjnych oraz powierzanie pozostałym funkcjonariuszom dodatkowych czynności i realizowanie przez nich zadań w wydłużonym czasie służby. Referat [...], w którym celnik pełnił służbę, wypracował 1319 godzin w przedłużonym czasie służby. Problemy kadrowe z tym związane były omawiane na różnych spotkaniach i naradach, w tym na naradzie kadry kierowniczej w kwietniu 2009 r. i na początku 2012 r. Sformułowano tam zalecenia, aby w celu realizacji obligatoryjnych kontroli dokonywać przesunięć kadrowych pomiędzy sekcjami referatu oraz ograniczyć do minimum czynności biurowo-organizacyjne. Powyższe okoliczności uprawniały Dyrektora Izby Celnej w [...] do stwierdzenia, że w sprawie zaistniały przesłanki przewidziane w art. 105 pkt 9 ustawy o Służbie Celnej, uprawniające go do zwolnienia J. M. ze służby.