Wyrok NSA z dnia 8 października 2014 r., sygn. I FSK 1513/13

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Roman Wiatrowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka - Medek, Sędzia WSA (del.) Wojciech Stachurski, Protokolant Marta Sokołowska-Juras, po rozpoznaniu w dniu 24 września 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej L. sp. z o.o. z siedzibą w B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 29 kwietnia 2013 r. sygn. akt I SA/Wr 265/13 w sprawie ze skargi L. sp. z o.o. z siedzibą w B. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 8 listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 8 listopada 2012 r., nr [...], 3) zasądza od Ministra Finansów na rzecz L. sp. z o.o. z siedzibą w B. kwotę 837 (słownie: osiemset trzydzieści siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami podatkowymi.

1.1. Wyrokiem z 29 kwietnia 2013 r., sygn. akt: I SA/Wr 265/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę L. sp. z o.o. z siedzibą w B. (dalej: "spółka", "skarżąca") na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 8 listopada 2012 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług.

1.2. Przedstawiając stan sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług spółka zwróciła się o wykładnię art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm. - dalej: "ustawa o VAT").

Opisując stan faktyczny wyjaśniła, że prowadzi działalność usługową w zakresie produkcji elementów do telewizorów i monitorów. Z uwagi na okoliczność, że zakład skarżącej położony jest w specjalnej strefie ekonomicznej, w znacznym oddaleniu od najbliższej miejscowości a w zakładzie obowiązuje trzyzmianowy tryb pracy połączony z systemem czterobrygadowym skarżąca w celu zapewnienia prawidłowego toku pracy podjęła się organizacji dojazdów do miejsca pracy dla swoich pracowników. W tym celu zawarła z zewnętrzną firmą transportową umowę, na podstawie której firma ta przewozi pracowników z poszczególnych miejscowości do zakładu pracodawcy i z powrotem. Dodała także, że oprócz tej grupy podmiotów, tj. pracowników skarżącej z transportu korzystają również inne osoby: potencjalni pracownicy, osoby udające się na rozmowę o pracę oraz pracownicy firm współpracujących ze skarżącą (ochroniarskiej i logistycznej). Obowiązek dowozu tej ostatniej grupy wynika z umów zawartych przez spółkę z tymi zakładami (ustnych lub pisemnych). Nabywając usługi transportowe skarżąca otrzymuje fakturę VAT z kwotą podatku naliczonego. Wyjaśniła, że napłata ma charakter ryczałtowy tzn. nie zależy od liczby przewiezionych osób a spółka nie pobiera żadnych opłat od osób korzystających z transportu (także w formie potrąceń z wynagrodzenia).