Wyrok NSA z dnia 22 marca 2013 r., sygn. II OSK 2267/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Gliniecki Sędziowie Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska Sędzia del. WSA Grzegorz Czerwiński (spr.) Protokolant sekretarz sądowy Agnieszka Chustecka po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 28 czerwca 2011 r. sygn. akt II SA/Wr 295/11 w sprawie ze skargi J. S. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Wałbrzychu z dnia [...] stycznia 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia skargi o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej ostateczną decyzją ustalającą rentę planistyczną oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 28 czerwca 2011 r. (sygn. akt II SA/Wr 295/11) Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę J. S. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Wałbrzychu z dnia [...] stycznia 2011 r. (Nr [...]) w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia skargi o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej ostateczną decyzją ustalającą rentę planistyczną.

W uzasadnieniu wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny przedstawił następujący stan sprawy:

Burmistrz Miasta Bielawa, decyzją z dnia [...] grudnia 2008 r. (nr [...]), ustalił J. S. opłatę z tytułu wzrostu wartości nieruchomości spowodowanej uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Trybunał Konstytucyjny w dniu 9 lutego 2010 r. wydał wyrok (sygn. akt P 58/08, Dz. U. z 2010 r. Nr 24, poz. 124, OTK ZU z 2010 r., Nr 2A, poz. 9.), w którym orzekł, że art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717, ze zm.; obecnie Dz. U. z 2012 r., poz. 647; dalej: u.p.z.p.) w zakresie, w jakim wzrost wartości nieruchomości odnosi do kryterium faktycznego jej wykorzystywania w sytuacjach, gdy przeznaczenie nieruchomości zostało określone tak samo jak w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego uchwalonym przed 1 stycznia 1995 r., który utracił moc z powodu upływu terminu wyznaczonego w art. 87 ust. 3 u.p.z.p., jest niezgodny z art. 2 i art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Wyrok ten został opublikowany w Dzienniku Ustaw w dniu 15 lutego 2010 r.