Wyrok NSA z dnia 26 marca 2013 r., sygn. II GSK 2459/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Anna Stec Sędziowie Andrzej Kuba NSA Czesława Socha (spr.) Protokolant Michał Stępkowski po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2013 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Dyrektora M. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 września 2011 r. sygn. akt V SA/Wa 832/11 w sprawie ze skargi Z. K. na decyzję Dyrektora M. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] marca 2011 r. nr [...] w przedmiocie płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Dyrektora M. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa na rzecz Z. K. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 7 września 2011 r. o sygn. V SA/Wa 832/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie ze skargi Zbigniewa Konopki na decyzję Dyrektora Mazowieckiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Warszawie z dnia [...] marca 2011 r. o nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uzupełniającej płatności obszarowej do powierzchni grupy upraw podstawowych - uchylił zaskarżoną decyzję i stwierdził, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku.

Sąd I instancji przyjął, że istnieje konieczność ponownego zebrania w sprawie materiału dowodowego przez organ i dokonania wszechstronnej oceny celem wydania decyzji adekwatnej do poczynionych ustaleń. Wynika to z braku możliwości dokonania oceny prawidłowości toku rozumowania i oceny prawidłowości przeprowadzonego postępowania dowodowego i wyciągnięcia prawidłowych wniosków. Przyczyną powyższego, są znajdujące się w aktach administracyjnych zdjęcia w formie papierowej, jak też nagrane na płycie CD. Brak ich czytelności powoduje, że nie można stwierdzić, co faktycznie rośnie na przedmiotowej działce. Nie można ustalić, czy stan na gruncie zgadza się z tym, co obrazują zdjęcia i co zostało opisane w protokole pokontrolnym. Zła jakość zdjęć, ich niezgodność ze stanem rzeczywistym występującym na gruncie, a także treść oświadczeń złożonych przez trzech rolników, nie pozwalał przyjąć ponad wszelką wątpliwość, że decyzja jest prawidłowa.