Wyrok NSA z dnia 5 marca 2013 r., sygn. II GSK 2252/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Gabriela Jyż Sędzia NSA Małgorzata Korycińska (spr.) Sędzia NSA Janusz Zajda Protokolant Ewa Czajkowska po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2013 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej M. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w K. z dnia 25 stycznia 2011 r. sygn. akt I SA/Kr 1804/10 w sprawie ze skargi M. W. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] września 2010 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w K.; 2. zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych - Oddział w K. na rzecz M. W. 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

I

Wojewódzki Sąd Administracyjny w K., objętym skargą kasacyjną wyrokiem, oddalił skargę M. W. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] września 2010 r., w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne.

Relacjonując przebieg postępowania administracyjnego Sąd wskazał, że decyzją z dnia 8 czerwca 2010 r. organ ubezpieczeniowy odmówił umorzenia skarżącemu należności uznając, że nie zostały spełnione przesłanki umorzenia określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 11. poz. 74 ze zm., dalej: ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych). W wyniku rozpoznania wniosku skarżącego o ponowne rozpoznanie sprawy, decyzją Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] grudnia 2010 r. uchylono decyzję z dnia 8 czerwca 2010 r. w zakresie należności od maja do sierpnia 2000 r. i w tym zakresie postępowanie umorzono, w pozostałym zaś zakresie decyzję utrzymano w mocy. W odniesieniu do należności za okres od maja do sierpnia 2000 r., organ stwierdził, że uległy one przedawnieniu i z tego powodu decyzję z dnia 8 czerwca 2010 r. uchylono w odpowiedniej części, a postępowanie umorzono. W pozostałej części stwierdził, że w stosunku do skarżącego nie zachodziła żadna z przesłanek całkowitej nieściągalności zdefiniowanej w art. 28 ust. 3 pkt 1 - 6 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. W ocenie organu nie zaistniała również przesłanka określona w art. 28 ust. 3a tej ustawy.