Wyrok NSA z dnia 22 listopada 2012 r., sygn. II OSK 1329/11

Dnia 22 listopada 2012 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Bujko Sędziowie Sędzia NSA Paweł Miładowski (spr.) Sędzia del. WSA Aleksandra Łaskarzewska Protokolant Elżbieta Maik po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2012 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej R. O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 29 września 2010 r. sygn. akt II SA/Bd 565/10 w sprawie ze skargi R. O. na decyzję Kujawsko-Pomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Bydgoszczy z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie obowiązku doprowadzenia obiektu do stanu zgodnego z przepisami oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy, wyrokiem z 29 września 2010 r., sygn. akt II SA/Bd 565/10, oddalił skargę R. O. na decyzję Kujawsko-Pomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Bydgoszczy z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie obowiązku doprowadzenia obiektu do stanu zgodnego z przepisami.

Jak wynika z uzasadnienia wyroku Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego Miasta Włocławek, na podstawie art. 40 ustawy z 24 października 1974 r. Prawo budowlane (Dz. U. Nr 38, poz. 229 ze zm.) w zw. z art. 103 ust. 1 i 2, art. 81 ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo budowlane oraz art. 104 k.p.a. decyzją z [...] marca 2010 r. - [...] stwierdził wykonanie nałożonego postanowieniem z [...] października 2009 r.- [...] obowiązku przedłożenia inwentaryzacji i opinii stanu technicznego budynku gospodarczego na działce nr [...] KM [...] przy ul. [...] we W.

Odwołanie od tej decyzji złożył skarżący R. O. wnosząc o jej uchylenie, zarzucając naruszenie prawa.

Kujawsko-Pomorski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Bydgoszczy decyzją z [...] kwietnia 2010 r. [...], uchylił zaskarżoną decyzję i orzekł o braku podstawy oraz potrzeby nałożenia na A. Kaszubską obowiązku wykonania zmian lub przeróbek niezbędnych do doprowadzenia obiektu do stanu zgodnego z przepisami. Według organu z dokumentów nie wynika, by sporny obiekt musiał podlegać przymusowej rozbiórce, skoro nie narusza ustaleń zawartych w planie zagospodarowania. Nadto nie powoduje niebezpieczeństwa dla ludzi lub mienia, ani niedopuszczalnego pogorszenia warunków zdrowotnych lub użytkowych dla otoczenia. Nie ma też innych ważnych i uzasadnionych przyczyn, które by przemawiały za jego rozbiórką. Organ zobowiązany był przeprowadzić postępowanie legalizacyjne i nie miał podstawy, ani potrzeby nakazania zmian lub przeróbek, niezbędnych do doprowadzenia obiektu do stanu zgodnego z przepisami. Organ stwierdziwszy, że sentencja zaskarżonej decyzji jest niewłaściwa, bowiem nie koresponduje z przywołaną podstawą prawną - art. 40 Prawa budowlanego z 1974 r., w oparciu o art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a. uchylił owe rozstrzygniecie i orzekł o braku podstawy i potrzeby do nałożenia na A. Kaszubską wykonania zmian lub przeróbek niezbędnych do doprowadzenia obiektu do stanu zgodnego z przepisami.