Wyrok NSA z dnia 27 czerwca 2012 r., sygn. I OSK 489/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.), Sędzia NSA Monika Nowicka, Sędzia del. NSA Zygmunt Zgierski, Protokolant starszy sekretarz sądowy Kamil Wertyński, po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prezydenta Miasta Świdnicy od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 22 listopada 2011 r. sygn. akt IV SA/Wr 702/11 w sprawie ze skargi Prezydenta Miasta Świdnicy na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Dolnośląskiego z dnia 10 sierpnia 2011 r. nr NK-N.4131.352.2011.AS2-3 w przedmiocie stwierdzenia nieważności zarządzenia nr 0050-136/2011 Prezydenta Miasta Świdnicy z dnia 31 maja 2011 r. w sprawie zapewnienia obsługi administracyjnej, finansowej i organizacyjnej w jednostkach oświatowych prowadzonych przez Gminę Miasto Świdnica 1. uchyla zaskarżony wyrok oraz rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Dolnośląskiego z dnia 10 sierpnia 2011 r. nr NK-N.4131.352.2011.AS2-3; 2. zasądza od Wojewody Dolnośląskiego na rzecz Prezydenta Miasta Świdnicy kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z 22 listopada 2011 r., sygn. akt IV SA/Wr 702/11 oddalił skargę Prezydenta Miasta Świdnicy na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Dolnośląskiego z 10 sierpnia 2011 r. nr NK-N.4131.352.2011.AS2-3 w przedmiocie stwierdzenia nieważności zarządzenia nr 0050- 136/2011 Prezydenta Miasta Świdnicy z dnia 31 maja 2011 r. w sprawie zapewnienia obsługi administracyjnej, finansowej i organizacyjnej w jednostkach oświatowych prowadzonych przez Gminę Miasto Świdnica. W uzasadnieniu swego orzeczenia Sąd wskazał, że podstawą wydania przez Wojewodę Dolnośląskiego rozstrzygnięcia nadzorczego było uznanie, że ten akt prawny nie został przedstawiony do zaopiniowania związkom zawodowym, a tym samym nie poddany odpowiednim procedurom wynikającym z przepisów prawa. Niewykonanie tego obowiązku jest równoznaczne z istotnym naruszeniem prawa. Natomiast według skarżącego zakwestionowane zarządzenie jest aktem kierownictwa wewnętrznego, nie zawiera norm powszechnie obowiązujących i jest skierowane jedynie do podległych Prezydentowi Miasta kierowników jednostek organizacyjnych, a zatem nie należy do aktów prawnych wymagających zaopiniowania związków zawodowych.