Wyrok NSA z dnia 18 kwietnia 2012 r., sygn. II OSK 162/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Łuczaj (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Barbara Adamiak Sędzia del. NSA Jerzy Krupiński Protokolant asystent sędziego Agnieszka Chorab po rozpoznaniu w dniu 18 kwietnia 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej W. M. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 5 października 2011 r., sygn. akt II SA/Sz 732/11 w sprawie ze skargi W. M. M. na uchwałę Rady Miasta Szczecin z dnia [...] maja 2008 r., nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "O. - A." w Szczecinie oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 5 października 2011 r., sygn. akt II SA/Sz 732/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę W. M. na uchwałę Rady Miasta Szczecin z dnia [...] maja 2008 r., nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "O" w Szczecinie.

W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd podał następujące okoliczności faktyczne i prawne.

W. M., w skardze wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie na podstawie art. 101 ust 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592 ze zm.) wniósł o stwierdzenie nieważności uchwały Rady Miasta Szczecin Nr [...] z dnia [...] maja 2008 r. w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "O" w Szczecinie, w całości lub w części, albo ewentualnie o stwierdzenie wydania uchwały z naruszeniem prawa oraz o zwrot kosztów postępowania według norm przepisanych. Skarżący zarzucił uchwale rażące naruszenie art. 1 ust. 2 pkt 1 i art. 15 ust 2 pkt 6 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz § 4 pkt 3 i § 10 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W ocenie skarżącego, organ naruszył art. 15 ust. 2 pkt 6 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, gdyż w uchwale planistycznej ustalił jedynie maksymalną wysokość planowanych obiektów budowlanych, nie określając ich gabarytów, a nadto nie wskazał wskaźnika intensywności zabudowy dla poszczególnych terenów elementarnych. Nadto ustanawiając strefę "K ochrony krajobrazu kulturowego" (§ 6 ust. 3 pkt 9) nie ustalono, stosownie do § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nakazów, zakazów, dopuszczeń i ograniczeń w zagospodarowaniu terenów wynikających z potrzeb ochrony środowiska, o których mowa w szczególności w art. 72 i 73 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, z późn. zm.) oraz obowiązujących ustaleń planów ochrony ustanowionych dla parków narodowych, rezerwatów przyrody i parków krajobrazowych, a także dla innych form ochrony przyrody występujących na terenach objętych projektem planu miejscowego. W. M. zarzucił także, iż uchwała, w szczególności w części dotyczącej terenu o symbolu [...] naruszyła § 10 ww. rozporządzenia, gdyż była dokonana w oparciu o nieaktualne map na których nie zostały ujawnione chociażby dawno oddane w użytkowanie obiekty budowane w pobliżu przedmiotowych terenów elementarnych. Naruszono również postulat zachowania ładu przestrzennego wynikający z art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy, o czym świadczy dopuszczenie na terenie elementarnym [...] zabudowy wielorodzinnej, w sytuacji gdy takiej zabudowy tam nie ma, a w pobliżu przedmiotowego terenu znajdują się jedynie budynki wielorodzinne składające się z 4 lokali mieszkalnych, których gabaryty mieszczą się de facto w kategorii zabudowy jednorodzinnej. Skarżący podał, że posiada interes prawny do kwestionowania uchwały, albowiem jest współwłaścicielem nieruchomości gruntowej oznaczonej jako działka [...] obręb [...] Pogodno, położonej na terenie elementarnym tego planu o symbolu [...] i ustalenia tego planu wpływają na wykonywanie przez niego prawa własności. Skarżący zaznaczył, iż przed wniesieniem skargi wezwał w dniu [...] kwietnia 2011 r. Radę Miasta Szczecin do usunięcia naruszenia prawa, na które to wezwanie nie otrzymał odpowiedzi.